Backpacken = life

Pfff ik heb zo gigantisch veel meegemaakt de afgelopen paar dagen... Ik kan het nog niet beseffen. En ik zit nog steeds midden in dit avontuur!

Ik zal het even verder gaan waar ik mijn vorige verslagje geëindigd was. Waar sliep ik die woensdagnacht? Nou, zo'n 450 km verderop. In Queenstown. Nadat ik het afzeg-berichtje van het meisje had gekregen zocht ik gauw een lift. Ik wilde graag naar Queenstown, want daar waren op dat moment 2 Nederlandse jongens waar ik al een tijdje via facebook contact mee had, ik zou namelijk misschien samen met hun door Nieuw Zeeland reizen met hun auto. Ook wilde ik naar Queenstown omdat ik er zoveel goede verhalen over had gehoord. Toevallig ging een koppel uit New York die bij mij op de kamer sliepen die dag naar Queenstown, en ik kon met hun meerijden! Ik was heel blij (: Om 10 uur vertrokken we uit Christchurch. De weg naar Queenstown was werkelijk prachtig, we zijn langs zo veel verschillende landschappen gereden! Rondom Christchurch is het erg vlak maar rijd je een paar uur door ben je zo ineens middenin gebergten. Om 5 uur 's middags kwamen we aan in Queenstown, een klein stadje gelegen aan het Wakatipu meer. Op aanraden van mensen had ik een echt partyhostel geboekt, Base. Queenstown staat namelijk naast het zijn van de adventure hoofdstad van de wereld (je kan er onder andere bungy jumpen, skydiven en andere gekke dingen) bekend om het bruisendste nachtleven van Nieuw Zeeland. Dat wilde ik natuurlijk ervaren! Ik was nog geen minuut in m'n hostel en ik had al een vriendin gemaakt, Luisa. Ze komt uit Duitsland en reist al 7 maanden de wereld rond. Ook ontmoette ik Bas en Fabian, de Nederlandse jongens dus, in het hostel. 's Nachts uit geweest en de volgende ochtend direct m'n tweede nacht geboekt bij Base. Queenstown stal m'n hart. Wát een plek. Prachtige omgeving, heerlijk sfeertje en elke nacht stappen. Veel nieuwe vrienden gemaakt. En zulke mooie grootse natuur. Hier ervaarde ik m'n eerste intense geluksmoment en werd ik gebeten door de travelbug. Ik voelde me ZO intens gelukkig. Onmogelijk om te beschrijven (en nee, ik had geen gekke dingen gerookt..). High on life noemden Luisa en ik het haha. Reizen brengt intens geluk. Ik wilde eigenlijk niet meer weg... Toch ging ik zaterdag op pad met een nieuwe lift, een Nederlandse jongen genaamd Jeroen. Ik wilde heeeeeel graag naar Milford Sound, in het fjordland van Nieuw Zeeland. Google het even, dan snap je waarom. We hadden plannen gemaakt om zaterdag te vertrekken, een boottocht te doen in Milford Sound, te overnachten tussen de bergen en de volgende dag in een vliegtuig over Doubtful Sound te vliegen (vergelijkbaar met Milford Sound, maar veel groter en veel minder touristisch). Dus! Dat deden we. Zaterdagochtend vertrokken we, onderweg naar the middle of nowhere. Geen telefoonbereik, geen internet, helemaal NIETS. Een bijzondere ervaring wel. Ik had hoge verwachtingen van Milford Sound. Het was prachtig, maar viel me toch iets tegen omdat ik het té touristisch vond. Té onnatuurlijk. Al dat lawaai ook van die boot... Bij zulke grootse prachtige natuur zou ik veel liever de stilte en de grootsheid ervaren, en niet de motor van een boot. Zondag reden we naar Manapouri voor de vlucht. Oh, wat was die weg ook weer bijzonder. Na een weekend in de onbewoonde wereld te zijn geweest was het goed om weer richting de mensen te gaan. Dat je dus blij kan worden om voor het eerst schapen te zien; levende wezens die geen touristen zijn. En dat je enthousiast kan worden van eerste elektriciteitsmasten, een teken van mensheid. Uiteindelijk arriveerden we in Manapouri voor onze vlucht! Dat ging allemaal een beetje anders dan verwacht. We kwamen aan en het hele vliegveld was letterlijk verlaten. Jeroen raakte een beetje gestresst, ging onze vlucht nu wel door? Stonden we dan! Maar ik weet inmiddels een beetje hoe mensen aan deze kant van het halfrond zijn en wist dat het wel goed kwam. En dat kwam het ook (: Na een tijdje gewacht te hebben kwam er een busje het terrein op rijden. Bleek onze piloot te zijn! Superduper goeie kerel. De vlucht over Doubtful Sound was echt een heeeeele vette mooie bijzondere ervaring. Wauw. De bovenkant van de bergen even van dichtbij gezien. Wat ook vet was was dat er een heleboel meren in de bergen waren. En met bergen bedoel ik niet 3 bergen, ik bedoel ALLEEN MAAR bergen. Overal. Zo veel. Met grote en kleine meren ertussen, en watervallen en beekjes. Het was fantantisch. Ik was sprakeloos. Ik heb de piloot zelfs nog een knuffel gegeven, ik was zo overdonderd en dankbaar en hij was zo vriendelijk en goed in z'n werk.

Na de vlucht reden we weer terug naar Queenstown. Het voelde als thuiskomen. Zoals ik al zei had ik echt m'n hart verloren daar, het voelde goed om er weer een nachtje te slapen. In een ander hostel weliswaar, ook hier ontmoette ik vrijwel direct nieuwe mensen waaronder een Nederlander, twee Britten en iemand uit de US. 's Avonds natuurlijk weer genieten van het nachtleven, Luisa ging ook mee. Karaoke bar. Het was erg leuk.

En de morning after is nu! Moe maar voldaan. Ik ruil Queenstown in voor Wanaka vandaag. Gewoon, want daar heb ik zin in. Tijd voor iets nieuws. Uiteraard had ik weer geen vervoer, ik was van plan te gaan liften. Duimpie omhoog (sorry pap en mam). Maar ik ging in het hostel ff naast iemand zitten en vroeg: hey jij rijdt zeker niet toevallig naar Wanaka vandaag? Dat ging hij inderdaad niet doen, maar wel naar Christchurch en Wanaka ligt op de route. Top! Lift gevonden. Deze gast komt ook uit de UK. Zin in! Heerlijk, hoe zo'n spontane manier van reizen dit is.

Backpacken = life. Ik wil nooit meer anders.

Waar slaap ik vannacht?

Hoi!

Vandaag even een korte update uit Nieuw Zeeland! Ik ben net wakker in m'n hostel en ik hoef nog niet uit bed, dus ik heb mooi even de tijd om wat te typen.

Zondag nam ik afscheid van Koen, Lily en Albie. Na 2,5 maand elke dag met hen geweest te zijn vond ik het best gek om ineens 2 weken weg te gaan. Zondagavond heb ik met een vriend afgesproken in Newtown, een hele chille plek in de stad. Dat was heel fijn, even afleiding van de zenuwen. Eenmaal thuis heb ik snel nog even met Hannah en Frank de vliegtickets uitgeprint en de laatste dingen voorbereid. Voordat ik naar bed ging had ik ook van hun afscheid genomen, de volgende ochtend zou ik namelijk om 4 uur opstaan om om 5 uur met de taxi naar de trein, en van de trein naar het vliegtuig te gaan, joepieeeee! Ik kon bijna niet slapen van de zenuwen. In m'n eentje op vakantie gaan, hoe te gek!! Gelukkig heb ik hele lieve vrienden en ouders waar ik even lekker tegenaan kon zeuren over hoe zenuwachtig ik wel niet was hihi!

En toen ging de wekker. Laatste spullen in de backpack gestopt, taxi gebeld, ontbeten en klaargemaakt. Gelukkig verliep de hele reis voorspoedig. De backpack woog 14.8 kilo zag ik toen ik hem incheckte op het vliegveld. Prima gewicht, dacht ik nog. Ik had me voorgenomen om tijdens de reis zo min mogelijk actief te zijn op mijn telefoon, en dat begon op het vliegveld. Ik zette de notificaties van ALLE apps uit, zodat wanneer er iets nieuws binnenkomt ik dat slechts zou kunnen zien als ik daadwerkelijk de app open. Ik had behoefte aan rust. En zo kwam het dat ik tijdens een vlucht van 3 uur geen enkel schermpje heb bekeken (: Dat voelde lekker hoor! Zeg Esther, word je nou een hippie?! Haha, nee dat niet hoor! Ik gebruik nog steeds m'n telefoon en beantwoord m'n berichtjes. Ik wil alleen niet meer het gevoel hebben dat ik dat MOET. Niet meer gestoord worden. En dat bevalt hartstikke top.

Geland in Christchurch! Strenge grenscontrole, werd er zenuwachtig van. Erg intimiderend allemaal. Als je door de eerste controle heen bent zie je de volgende al op een afstandje. En als je denkt dat dat de laatste is dan zie je er nóg wel weer een. Gelukkig ben ik er zonder problemen doorgekomen en toen ik eenmaal in de hal stond kon ik een vette glimlach niet onderdrukken. IK HEB HET GEDAAN! Ik ben in een nieuw land in een nieuwe stad! Eerst even wat Australische dollars voor Nieuw Zeelandse dollars gewisseld en de bus richting het hostel opgezocht. Gelijk de verkeerde bus genomen natuurlijk, maar nadat ik uitstapte moest ik nog een klein uurtje lopen langs de Botanical Gardens en Hagley Park en toen was ik er. Mijn eerste indruk was heel goed! Het is hier herfst, mijn favoriete seizoen, en dat maakt me heel blij. Ook is het hier heel vlak (net als in Nederland) en is er totaal niet in de hoogte gebouwd. Het hostel is in een supermooi gebouw, top bedden, top voorzieningen en niet te ver weg van alles. Ik was blij. Nadat ik had ingecheckt was ik heel moe en nam ik even wat downtime op de kamer. Het was een gedeelde kamer met 5 superlekkere bedden. Om 4 uur besloot ik toch eindelijk maar wat te gaan doen: boodschappen. Na het eten kwam ik op de kamer met een Nederlands meisje aan de praat, dat was even gezellig. Maar de wifi deed het 's avonds niet en -hoe typisch- in plaats van dat iedereen dan sociaal gaat doen, ging iedereen om 9 uur naar bed. Inclusief mezelf haha. Nou was ik ook gesloopt na deze dag...

De volgende dag besloot ik om het weer lekker rustig aan te doen. Ik heb immers vakantie! Rond 9 uur ging ik m'n bed uit en rond 11 uur ging ik het stadscentrum maar eens verkennen. Van mijn kiwi vrienden in Sydney wist ik dat de stad in puin ligt vanwege de aardbevingen in 2011. Ik had nog nooit zoiets gezien dus ik wist niet wat te verwachten. Wat een puinhoop. Overal wordt gewerkt. Overal zijn omleidingen in het verkeer. Overal worden nieuwe gebouwen gebouwd of oude gebouwen gerestaureerd. Overal hijskranen. Ik schrok er echt een beetje van. Het weer was ook donker en grijs, dus het totaalplaatje was vrij deprimerend... Nadat ik een beetje had rondgelopen ging ik naar de Gondola om daar met zo'n kabelbaan-ding naar boven op de berg te gaan. Dat was vet!!! Mooi uitzicht joh. Toen ik weer beneden was, het was onderhand 3 uur, had ik geen zin meer om iets te doen. Had ook niet echt het idee dat Christchurch nog meer te bieden had. En het was koud. Dus ik ging terug naar het hostel om daar te chillen. Nog wat nieuwe mensen leren kennen enzo. Prima dagje! 's Avonds met een Nederlands meisje afgesproken om te kijken of we wat voor elkaar kunnen betekenen tijdens onze reis. Gekeken naar huren van een auto of camper, buspassen, liften... We kwamen er niet helemaal uit en besloten er een nachtje over te slapen.

En dat is nu! Goedemorgen (: Ik kreeg net een berichtje. Het meisje gaat een bustour doen van 2 weken. Dat is voor mij qua tijd geen optie, ik moet op tijd terug in Christchurch zijn voor mijn vlucht. Wat ik wel weet is dat ik om 10 uur uitcheck bij dit hostel. Wat de dag daarna brengt? Ik heb geen flauw idee. Het regent buiten. Ben benieuwd waar ik vannacht slaap.

Eerste indruk van Nieuw Zeeland? Vet! Eerste indruk van Christchurch? Bijzonder. Eerste indruk van in m'n eentje reizen? Perfect.

Reality of perspectives

Pfff. Al dagenlang wil ik weer een verhaaltje schrijven maar het lukt steeds maar niet! Er is op zich ook niet zo veel te vertellen maar toch heb ik het gevoel dat ik iets kwijt moet...

Heimwee is serieus. Het voelt alsof er een deel van mezelf nog in Nederland is. Ik mis dat deel. Ik voel me constant incompleet. Teruggaan naar Nederland zou het niet oplossen, want dan zou ik hetzelfde hebben met Sydney. Overal waar ik kom laat ik een deel van mezelf achter wat ik de rest van m'n leven zal missen...
Er is nog iets wat ik mis en dat is het gevoel van ergens bekend zijn. Je weet wel, als je ergens woont, werkt of naar school gaat dan word je bekend met die omgeving en die mensen. Gekend zijn. Mensen groeten op straat die je slechts van gezicht kent. Thuiskomen na een lange dag. Ik kan het niet goed uitleggen. Het komt erop neer dat ik 2 maanden in een onbekende omgeving moest verblijven om erachter te komen hoe waardevol het is om ergens bekend te zijn. Ik leer zo veel (:

Oh ja, ik ga naar Nieuw Zeeland!!!!!!! Volgende week stap ik in het vliegtuig naar Christchurch. Bijna 2 weken lang ben ik in Nieuw Zeeland, met een rugzak, geheel zonder een plan. Ik heb geen bustickets, geen excursies geboekt, geen hostels geboekt, geen auto gehuurd, geen route uitgestippelt, helemaal niks. Volledig buiten mijn comfort zone, maar hey dat maakt het leven interessant. Ik heb er echt onwijs veel zin in! Ik wilde in eerste instantie familie van papa's kant opzoeken die bij Auckland wonen (noordereiland). Maar iedereen die ik erover sprak adviseerde me: Zorg dat je zo snel mogelijk naar het zuiden gaat want daar is het het allermooist! Toen dacht ik: Waarom zou ik het niet gelijk goed doen? Daarom besloot ik om alle plannen om te gooien en gewoon lekker zonder een plan vliegtickets te boeken naar Christchurch (zuidereiland) in plaats van Auckland. Ik heb wel mijn research gedaan hoor, ik weet ongeveer wat ik wil zien en waar ik naartoe wil. Verder laat ik me leiden door alles wat daar is. Ik kan niet wachten!

Tja. Zomaar ff een verslagje typen gaat makkelijk wanneer alles goed gaat. Je schrijft gewoon op wat je allemaal gedaan hebt en hoppa, klaar. Zo gauw er ook negatieve dingen gaan spelen wordt het al een stuk lastiger. Sommige dingen wil ik namelijk liever niet delen op internet omdat het te persoonlijk is. Sommige dingen wil ik niet delen omdat ik het gevoel heb dat ik niet mag zeuren, ik leef immers mijn droom en dat zou fantastisch moeten zijn! Nou, dat is het ook! Ik ben supergelukkig (: Alles omtrent mijn Aussie-reis gaat top. Ik geniet nog elke dag en wil nog lang niet weg. Toch voelt het niet goed om alleen maar over de positieve dingen te schrijven op dit kleine stukje internet wat van mij is. Ik wil in ieder geval proberen om over te brengen dat niet altijd alles maar goed gaat. Het is namelijk niet zo dat OMDAT ik in Sydney ben het goed met me gaat. Soms voelt het alsof dat wel zou moeten, er zijn immers genoeg mensen die zouden willen doen wat ik nu doe dus "ik mag niet zeuren." Ofzo. Snap je?

It's all a matter of perspective.Achter de schermen is er meer aan de hand dan gewoon een meisje dat leuke dingen beleeft aan de andere kant van de wereld. Ik slaap al weken niet goed, om verschillende redenen. Nieuw Zeeland stress en enthousiasme is op dit moment de reden haha, maar dat hoort erbij (: Een andere reden is de heimwee die vervelend is. Een paar weken geleden hield het beslissen of ik hier zou blijven of terug zou gaan naar Nederland me veel bezig, daar lag ik nog wel eens wakker van. Een tijdje terug zijn Joshua en ik uit elkaar gegaan, ik kan niet in woorden omschrijven hoe kut dat is geweest. Mijn verjaardag was best even een stressmomentje, met de familie die overkwam etc. Vriendschappen hier die issues met zich meebrengen. Vrienden die ik hier heb ontmoet die teruggaan naar huis. Daarnaast werk ik gewoon 40 uur in de week en woon ik bij een gastgezin. Dat soort dingen. Het is hier allemaal net zo vervelend als dat het in Nederland zou zijn. Het gras is niet groener in Sydney. Ik ben moe. Nieuw Zeeland komt op het perfect moment, ik heb behoefte aan tijd voor mezelf in een nieuw land, een nieuwe stad, een nieuwe omgeving. Een nieuwe uitdaging. Vergelijk het als een schoolvakantie die precies op tijd komt. Na weken hard werken en stress om verschillende redenen mag je eindelijk even achterover leunen en energie steken in jezelf. Dat is precies hoe het hier voor mij ook voelt.

Dit was dus wat ik kwijt moest. Ik vond het moeilijk om er woorden voor te vinden, maar hopelijk heb ik ze gevonden en bij elkaar gebracht tot een duidelijk verhaal. Samengevat: Het gaat nog steeds goed maar ik ben gewoon toe aan vakantie! Daarom heb ik heeeeel veel zin in Nieuw Zeeland! En ondertussen struggle ik gewoon met alle dingen waar een normaal 21-jarig meisje ook mee struggled. En nee, het is niet makkelijker om dat in Sydney te doen dan in Nederland. (:

Hopelijk komt mijn volgende verhaaltje uit Nieuw Zeeland!
Ik houd jullie op de hoogte (:

Heel veel liefs <3

”Go to Australia,” they said, “the weather is great,” they said…

Hi everyone!

Jullie genieten zeker van het lenteweer daar in Nederland? Lucky bastards…Hier regent het al ongeveer een maand, met af en toe een mooie dag tussendoor. En als het dan mooi is dan is de lucht zo vochtig dat je haast de regen weer terugwenst…

Ik wilde weer eens een weekoverzichtje typen. Of beter gezegd: anderhalveweekoverzicht. Ik begin bij vorig weekend. De weekenden zijn echt feestjes. Elk weekend voelt als een minivakantie waar ik zelf mag beslissen wat ik ga doen. Geen verplichtingen! Zoals ik in m’n vorige verslagje al zei hadden m’n Finse vriendin Iina en ik voor zaterdagnacht een hostel geboekt en deden we een pub crawl in de stad. Hierbij ga je met een groep mensen naar een aantal verschillende pubs/bars/clubs in de stad. De pub crawl was superleuk, totdat we bij de laatste club niet naar binnen mochten. Ze vonden dat we te veel gedronken hadden, we moesten buiten blijven wachten tot ze bij ons kwamen om te checken of we later wel naar binnen zouden mogen gaan. Ik was zo verbaasd dat ik niet wist wat ik moest zeggen. Te veel gedronken? We waren met een groep van 40 man die stuk voor stuk meer hadden gedronken dan wij, en iedereen mocht naar binnen behalve wij? Ongelofelijk. Omdat het de laatste club was en we nergens anders naartoe konden gaan hebben we maar een tijdje buiten staan wachten. De bewakers hadden het echter veel te druk om te checken of 2 meiden inmiddels genoeg ontnuchterd waren om naar binnen te mogen. Na een tijdje waren we het zat. Iina kende vrienden die op dat moment in Sydney waren, dus daar sloten we bij aan en we hadden alsnog een superleuke nacht (:

Uitgaan in Sydney is op z’n zachtst gezegd niet makkelijk. Overal wordt je ID kaart gevraagd (logisch). Vervolgens wordt je ID gescand in een apparaat die kijkt of hij echt is en of jij wel op jouw foto lijkt. Daarnaast wordt er dus gekeken of je niet teveel gedronken hebt, anders mag je niet naar binnen. Ook mag je na 1:30 geen enkele club/bar/pub meer naar binnen. Je moet er dus voor zorgen dat je voor dat tijdstip in een chille plek bent (wat onmogelijk werd gemaakt voor ons omdat wij de laatste club niet in mochten).

Na een kort nachtje in ons hostel gingen Iina en ik op zondag naar de Tattoo Expo in Darling Harbour. Wat. Was. Dat. Vet. Allemaal tattoo artists die hun eigen stand hadden, er werden supervette tattoos gezet, allemaal verschillende stijlen. Zelf heb ik geen tattoo laten zetten hoor! ;)

Maandag begon de werkweek weer. Ik ga er niet teveel op in, want elke week is gewoon hetzelfde maar een klein beetje anders (: Omdat het zo veel regende heb ik veel in overdekte McDonald’s speeltuinen gezeten. Ideaal, want er is koffie en de kids vermaken zich wel een tijdje. Ik heb een Duitse au pair ontmoet die ook in Yarrawarrah woont, met haar heb ik elke week wel een playdate voor de kids. Woensdag was ik vrij en ben ik naar Newtown gegaan, een wijk in de stad waar alle artsy-fartsy hipsters wonen. Een mooie plek met veel live muziek in de bars!

Vrijdag was het St. Patrick’s Day. Wat het inhoudt? Geen idee. Is het een goed excuus voor bier? Ja. Iina en ik gingen naar Cronulla om St. Patrick’s Day te vieren. We ontdekten een nieuwe bar, eentje die niet zo groot en massaal is als de bar waar we normaal gesproken naartoe gaan, het was er heel relaxed. Zaterdag gingen Iina en ik naar een groot winkelcentrum in Miranda. Alle winkels sloten om half 6 al, maar we wilden nog niet naar huis. Toen zijn we naar vrienden van ons gegaan, zij wonen ongeveer een kwartiertje rijden van mijn huis. Een paar weken geleden hadden Iina en ik hen ontmoet in Cronulla en inmiddels zijn we goede vrienden geworden. Ze komen uit Nieuw Zeeland en zijn hier naartoe gekomen om te werken. 1 van hen speelt gitaar en hij had al een paar keer wat gespeeld, maar afgelopen zaterdag hadden we echt een hele chille jam sessie! Zo heerlijk om weer muziek te maken! Zondag ging ik met Kiki, een Nederlandse vriendin, de stad in. Het was weer slecht weer dus we besloten om ergens koffie te gaan drinken. Een paar van Kiki’s vriendinnen vroegen of we zin hadden om samen te lunchen bij een Maleisisch restaurant. Zoooo lekker. Het Aziatische eten is hier echt amazing. Daarna gingen we naar de Art Gallery Of New South Wales. Nadat we daar een paar uurtjes hadden doorgebracht besloten we om bij de supermarkt spullen voor een picnick te halen en naar de Secret Gardens te gaan om daar te gaan eten. De Secret Gardens is in 1 woord prachtig. Een hele mooie tuin met prachtige bloemen, planten en bomen en er zijn verschillende bankjes en tafeltjes waar je perfect kunt picknicken! Een supermooie afsluiting van een leuk weekend (:

Na ruim 2 maanden hier gewoond te hebben begin ik dingen in Nederland te missen:

• Ik mis Nederland waar je zorgeloos tot ’s ochtends vroeg uit kan gaan. Dat ga ik als ik terug ben absoluut meer waarderen.
• Ik begin muziek echt te missen. Op school was ik elke dag omgeven door muziek en nu moet ik er echt naar op zoek. Ik voelde me helemaal opgeladen nadat ik een live gig had gezien in Newtown. Mijn gastgezin heeft een piano thuis waar ik op speel, dat is wel fijn. Ik had nooit gedacht dit te zeggen maar: Ik mis ArtEZ.
• Ik mis het Nederlandse bier, zo lekker bitter, ahhh! Het bier hier is niks vergeleken met een heerlijk koude Grolsch of Hertog Jan... (hint naar papa en mama voor als ik thuiskom: haal bier, thanks)
• Ik mis fietsen mega erg want ik genoot altijd van fietsen. Hier is alles altijd zo ver weg en heb je overal de auto voor nodig. Ik mis dat alles in de buurt is in Nederland.
• Ik mis mijn lieve huisgenootjes, de goede band die ik met hun heb en mijn kamertje in Enschede, dat was echt mijn favoriete plek op de aardbol! Binnenkort even skypen huize Laaress! <3
• Maaarrr…. Wat ik het aller-aller-allermeeste mis is PRIVACY. Ondanks dat ik een eigen slaapkamer en badkamer heb, heb ik nauwelijks privacy. De kids zijn meestal thuis, en als zij er niet zijn dan is Hannah er wel. Als ik vrij ben ga ik vaak het huis uit omdat ik niet in dezelfde omgeving wil zijn als wanneer ik werk. Dat is op zich niet erg, de afgelopen weken genoot ik er juist heel erg van om Sydney te verkennen. Nu begin ik het als een noodzaak te zien. Het is ook een stuk lastiger geworden om tripjes te plannen omdat het weer niet meewerkt. En na werktijd even buiten een wandeling maken wordt onmogelijk gemaakt door de plensregen.

Oh ja, over de regen: denk je dat je weet wat regen is omdat je in Nederland woont? Ik dacht dat ik wist wat regen was. Nou nee hoor. Het komt hier met liters tegelijk uit de lucht vallen. Dagenlang. Hopelijk wordt het straks wat droger. De winter komt eraan. Ik heb een nieuwe lange broek gekocht omdat ik aan 2 niet genoeg heb. En ik ben bang dat ik niet genoeg truien heb. (Ja, het wordt hier wel degelijk koud!)

Afgezien van het deprimerende weer is alles hier goed! Ik heb een paar vaste vrienden waar ik veel mee optrek. Ik maak niet zo veel uitstapjes als ik zou willen, maar dat komt voornamelijk omdat ik wil wachten op beter weer zodat de dag niet letterlijk in het water valt (ha ha…)

Geniet van de lente allemaal! Ik krijg namelijk geen lente dit jaar…! (:

X Esther

Exciting times ahead!

Joepie, ik ben 21! Wat een mega bijzondere verjaardag was dit. Ik wil iedereen bedanken die mijn verjaardag zo speciaal heeft gemaakt. Mama, opa, oma en tante Janneke, bedankt voor de prachtige dag in Sydney inclusief knuffels, taart, cadeaus, mooi weer, een rondvaart in de haven, biertjes en een boel gezelligheid. Iedereen die mijn moeder cadeaus voor mijn verjaardag heeft meegegeven: bedankt! Ze zijn goed overgekomen en ik ben heel erg blij met al het drop en alle andere Nederlandse souvenirs die ik heb gekregen! Mijn gastgezin, bedankt voor de uren die ik vrij kreeg om mijn familie te zien, de cadeaus die ik kreeg, het uitnodigen van mijn familie bij jullie thuis en voor het voorbereiden van een fantastische Aussie maaltijd inclusief verjaardagstaart! Nonna en Nonno (opa en oma gastgezin), bedankt voor de leuke cadeautjes! Marieke, Gerry, Madelon, Justin en Michael, zoals ik al eerder zei; bedankt voor de drop, maar ook bedankt voor de verjaardagskaart die ik opgestuurd kreeg! Vrienden die ik hier heb ontmoet, bedankt voor jullie gezelligheid! Tot slot heb ik de familie die hier in Australië woont ontmoet. Jullie wil ik bedanken voor de bijzondere dag bij jullie thuis, op een prachtige plek midden in de natuur. Het was bijzonder om jullie allemaal voor het eerst te ontmoeten. Wat is mijn familie groot en gastvrij, ik heb me zelden zo welkom gevoeld. Een onbeschrijfelijk gevoel, erachter komen dat er nog zo veel familie is aan de andere kant van de wereld. Nu niet meer aan de andere kant, maar aan mijn kant van de wereld!

De wereld is zo groot, maar ook zo klein. Iedereen is zo dichtbij, maar zo ver weg. Bedankt lieve familie, vrienden, buren, jullie hebben me heel speciaal laten voelen op mijn 21^ste verjaardag.

De afgelopen paar weken zat ik in een achtbaan. Er gebeurden zo veel dingen tegelijk! Ik moest over dingen nadenken, knopen doorhakken, over mijn toekomst brainstormen, mijn verjaardag plannen. Tegelijkertijd gebeurden er hele leuke dingen, ontmoette ik nieuwe mensen, ging ik naar mooie plekken, was ik aan het werk… Het was lastig om tijd te nemen om na te denken over alle dingen die me bezig hielden. De overallvraag was: hoe laat ik mijn toekomst eruit zien? Hier blijven of teruggaan? En wat ga ik dan doen? Ik voelde me onder druk gezet, de keuze die ik moest maken zou effect hebben op een heleboel mensen om mij heen. Gastgezin, familie, vrienden; Ik wilde iedereen (inclusief mezelf) zo snel mogelijk laten weten waar ze aan toe waren. Ook wilde ik het graag voor iedereen zo goed mogelijk doen en iedereen tevreden houden. Ik had voor mezelf mijn verjaardag als deadline gesteld; dan zou ik weten hoe ik het allemaal wil doen. Op mijn verjaardag zou mijn familie namelijk hier in Sydney zijn. Haha, leuk gedacht van mezelf, maar het ging niet helemaal zoals gehoopt. Nadat ik met mijn familie had gepraat wist ik het nog steeds niet! Afgelopen weekend heb ik alle stress maar even lekker laten gaan. Met Iina, mijn Finse vriendin, ging ik uit in Sydney. We hadden een hostel geboekt zodat we niet ’s nachts weer naar huis hoefden. Het was een topnacht! De volgende dag gingen we naar the Australian International Tattoo Expo in Sydney, dat was echt awesome!!! We hebben zo veel lol gehad, ik kwam na weken met stress weer even helemaal tot mezelf. In de trein terug zei ik tegen haar: “Ik weet wat ik ga doen.” Alles was me duidelijk. Ik weet hoe ik de komende paar jaar ga inrichten. Wat. Een. Opluchting.

Omdat het allemaal nog erg onzeker en spannend is vertel ik hierover later meer!

Liefs x

Sneak peek in mijn au pair life!

Het lijkt me leuk om een normale werkdag vast te leggen! Hiervoor neem ik de woensdag, dit is de dag van de week dat ik alle drie de kids heb. Het is tevens mijn langste werkdag. Graag je aandacht voor het feit dat ik alles wat ik doe op die manier doe met een reden. Het kan zijn dat mij gevraagd is om taken op een bepaalde manier uit te voeren. Het kan ook zijn dat iets in mijn ogen het beste werkt voor het kind of voor het gezin. Als iets onduidelijk is of je vraagt je af waarom ik iets doe dan hoor ik dat graag! (: Goed, komt ie!

7:00 am – 8:00 am: De wekker gaat. Vaak zijn de kinderen al wakker en hoor ik ze in de keuken, maar soms slaapt er nog eentje dus ik doe erg zachtjes. Ik kies mijn kleren voor vandaag, loop door de gang langs de kinderkamers naar de speelkamer. Koen (6) zit daar altijd tv te kijken of filmpjes te kijken op z’n tablet. In de speelkamer is mijn badkamer, hier douche ik en maak ik me klaar. Daarna loop ik door de speelkamer en de gang naar de keuken om daar te ontbijten. De kinderen zijn meestal blij om me te zien, vooral Albie (2) vindt het regelmatig nodig om iedereen in te lichten over het feit dat ik wakker ben. Dat klinkt zo: “Esthah ah-wake! Esthah ah-wake!” (Esther’s awake – Esther is wakker). Hannah is bezig met het ontbijt van de kinderen en Frank is al de deur uit. Ik ontbijt en zorg dat ik klaar ben om 8:00 uur, dan start namelijk mijn werkdag. (Niet dat mijn gastouders daar streng op zijn, ik wil zelf gewoon m’n spullen voor elkaar hebben voor werktijd!)

8:00 am – 9:00 am: Werken begint! Ik heb een uur om de volgende taken te verrichten: Koen’s lunch klaarmaken, waterfles vullen en in z’n schooltas stoppen. Lily’s (3) danstas klaarleggen, waterfles vullen en erin stoppen. Albie’s waterfles vullen en in mijn tas stoppen. Kids in de kleren krijgen, al helpen Hannah en Frank daar ook vaak wel bij, het is maar net hoe de ochtend loopt. Kinderbedden opmaken en kinderkamers netjes maken. Eventueel een was in de machine doen en er na 50 minuten uithalen en ophangen. Snacks inpakken voor Lily en Albie. Tassen in de auto leggen. Zorgen dat Koen z’n pet niet vergeet (kinderen dragen schooluniformen + pet, zonder pet mag je niet buiten spelen). Kinderen entertainen. Vaak is Hannah sowieso thuis en Frank soms ook, zij zorgen meestal voor het ontbijt en de kleren. Ik doe de taken er omheen, zoals alles netjes houden en zorgen dat alle spullen klaar zijn.

9:00 am – 10:00 am: Let’s go! Iedereen schoenen aan, tassen mee, wie is er als eerste in de auto? Waar zijn mijn autosleutels… Heb ik alles? Oh ja, de luiertas… Op dit punt kan er van alles misgaan. Albie kan opeens een poepluier krijgen. Alle drie de kids kunnen ineens allemaal op het knopje van de garagedeur willen drukken. Ze kunnen het niet eens zijn over wie in welk kinderzitje mag zitten. Ze kunnen boos worden omdat de riem te strak zit. Koen’s pet kan kwijt zijn. Albie kan zeuren om z’n speen die hij eigenlijk allang niet meer mag hebben (hij is al 2). Je kunt het zo gek niet bedenken. Ik hoop op het beste en het gaat goed vandaag. Koen kan zelf zijn gordel vastdoen, Lily en Albie help ik in hun kinderzitjes en ik maak hun riemen vast. Gauw mama een knuffel geven en dan gaan we. Oh, toch niet, Lily wil mama nog een mop vertellen (ja, zo gaat dit echt). Koen moet om 9:25 op school zijn, de school is 5 minuten rijden, in Loftus. “Moet lukken als je om 9 uur weggaat!” hoor ik je denken. Haha. (Sarcasme.) Eerst nog een parkeerplek vinden zo dicht mogelijk bij de school. Dan moet ik de tweezits buggy uit de kofferbak halen en ervoor zorgen dat Lily en Albie er veilig in zitten. Lily wil natuurlijk weer zelf lopen, eigenwijs ding. Goed. Kofferbak dicht, kinderen op de stoep, om de auto heen lopen en de sleutel in het slot omdraaien zodat hij op slot gaat. De bestuurdersplek zit rechts en de afstandsbediening van het slot is stuk dus ik moet steeds omlopen om de auto op slot te doen en de kinderen in veiligheid houden tegelijkertijd. Koen is al vooruit gelopen. Hoppa, gaan met die banaan. Lily, houd je vast aan de buggy, er zijn hier overal auto’s. En hoge heuvels. Heuvel op met een buggy en een kind, love it (kom op bilspieren!). Koen, wacht op ons! Als we bij school zijn zoekt Koen zijn vriendjes op, wij kijken hem nog even na en daarna gaan we naar de auto. (Dit gaat trouwens niet altijd zo, soms rijd ik wat verder door en drop ik Koen en z’n schooltas gewoon bij de ingang. Doei. Veel plezier. Haha.) Nu gaan we Lily naar Engadine brengen, daar is haar dancing class. Dit gaat allemaal soepel in de auto, Lily kletst wat en zingt Let It Go van Frozen, Albie kijkt stilletjes rond. Als we in Engadine zijn parkeer ik de auto, laat de kinderen eruit, breng ze in veiligheid, loop om de auto heen om hem op slot te draaien, loop terug, neem ze bij de hand en loop naar de dansstudio. Lily kleedt zich om en gaat dan naar binnen. Albie en ik lopen naar een park met speeltuin wat erg dichtbij is.

10:00 am – 11:00 am: Albie en ik zijn in het park en Albie speelt daar wat. Soms halen we wat lekkers bij de bakker, een koekje of zo. Om half 11 lopen we terug naar de dansstudio om Lily op te halen. Om kwart voor 11 is zij klaar, ik kleed haar om en we lopen naar de auto. Soms neem ik hen eerst weer mee terug naar de speeltuin zodat Lily ook nog even kan spelen.

11:00 am – 12:00 am: We rijden naar huis. Hopelijk valt Albie niet in slaap in de auto, dat is altijd zo lastig als ik hem eruit moet halen. Hij moet eerst namelijk nog lunchen en daarna kan hij pas naar bed. Het gebeurt toch, als we thuis zijn moet ik hem met zijn slaaphoofdje de auto uittillen. Gelukkig is hij niet al te chagrijnig. Als we binnen zijn geef ik Albie en Lily yoghurt uit zo’n knijpzakje te eten en bedenk ik gauw iets voor ze om te doen, kleuren, een spelletje doen, buiten met de watertafel spelen of desnoods een filmpje op de tablet of tv (downtime). Ik kan dan even lunch voorbereiden. Dit duurt al-tijd langer dan gepland want oh man, wat hebben deze twee veel aandacht nodig.

12:00 am – 1:00 pm: Als ze dan eindelijk aan tafel zitten met een lunch die is goedgekeurd (want oh ja, hier kunnen ook vlammende discussies uit voortkomen) is alles rustig en eten ze netjes. Na de lunch vermaak ik ze meestal nog even, ik probeer Albie voor 1 uur in bed te leggen. Hij slaapt namelijk 2 uur per dag en om 3 uur moeten we Koen weer ophalen. Ik zing twinkle twinkle little star voor hem en hij slaapt gelukkig al snel. Lily heeft downtime,hier vermaakt zichzelf even een uurtje, ze kijkt tv of iets op de tablet. Ondertussen leg ik de kleispullen op de keukentafel, ik weet namelijk dat ik straks begin met het koken van het avondeten, en ze zal zich na een uurtje wel weer vervelen en iets anders willen doen. Zo heb ik de volgende activiteit al klaarliggen en kan ik me focussen op het eten.

1:00 pm – 2:00 pm: Dit werkt perfect! Ik ruim de lunch af en begin met koken. Na een tijdje wordt Lily zeurderig omdat ze zich verveelt, ik vraag of ze wil kleien en zodra ze alles klaar ziet staan is ze enthousiast. Pfiew. Ik kan lekker rustig koken. Heerlijk momentje voor mezelf.

2:00 pm – 3:00 pm: Als alles klaar is laat ik het eten staan voor vanavond, maak ik de keuken schoon en klei ik even met haar. We delen een appel. Daarna haal ik Albie uit bed. Hij heeft altijd even tijd nodig om wakker te worden, dus ik laat hem nog even op schoot zitten. Vandaag is hij echter al snel wakker, hij wil direct beginnen met kleien als hij alle kleispullen ziet. Lang is hij hier niet mee bezig want Lily is met iets anders aan het spelen en dat wil hij dan natuurlijk automatisch ook! Ik ruim ondertussen de klei maar op… Meestal laat ik ze dat zelf doen, maar nu zijn ze nog lief aan het spelen en als ik het hen laat opruimen duurt het zo allemachtig lang… Daarna schoenen aan. Dat willen ze niet. Zucht, stelletje… Dan maar omkopen met een snoepje. Wie zijn schoenen aanheeft krijgt er eentje! Daar trapt slimme Albie niet in, dus ik neem zijn schoenen mee in de auto. Op naar school!

3:00 pm – 4:00 pm: We parkeren de auto het liefst zo dicht mogelijk bij school. En ook zo dicht mogelijk bij de speeltuin tegenover de school. Daar ben ik namelijk van plan naartoe te gaan nadat we Koen hebben opgehaald. Albie, schoenen aan. Ik neem Lily en Albie aan de hand mee naar de school en wachten op Koen. Op het plein kom de Engelse au pair van vrienden van Hannah en Frank ook tegen. Zij heeft ook drie kinderen onder haar hoede die precies dezelfde leeftijd zijn als Koen, Lily en Albie. Ik kom haar vrijwel altijd tegen op het schoolplein op de dagen die ik werk. Ideaal, kunnen we samen naar het park enzo. De kinderen vinden het maar al te leuk samen! Koen is vrij om 3:25 pm en daarna gaan we naar de speeltuin. In de speeltuin vermaak ik ze zo lang mogelijk. Ik doe alles om tijd te rekken. Als we naar huis gaan wil ik namelijk direct met het avondeten beginnen en geen activiteiten meer voor ze hoeven te bedenken, dat gaat namelijk een stuk lastiger met 3 kids in plaats van 2. In plaats van lief samenspelen gaan ze alleen maar irriteren. Het lukt me vandaag om ze tot half 5 bezig te houden.

4:30 – 5:00 pm: Tijd om naar huis te gaan. Ik leg puzzels en ander speelgoed voor ze klaar om mee te spelen. Hierdoor kan ik het eten wat ik vanmiddag heb klaargemaakt opwarmen en de tafel dekken.

5:00 pm – 6:00 pm: Samen met Albie haal ik de was die Hannah vanochtend heeft opgehangen van de lijn. Ik haal de was eraf, geef hem de wasknijpers en hij doet ze in het mandje. Teamwork! Koen en Lily zijn ook buiten komen spelen. Ik doe nog wat dingen in en om het huis. Frank en Hannah komen beneden, zij hebben de hele dag boven of buitenshuis gewerkt. We eten vandaag voor het eerst op een doordeweekse dag met z’n allen! Normaal gesproken eten de kids eerst en de volwassenen daarna. Hannah en Frank helpen meestal met het eten van de kinderen, soms doe ik het alleen.

6:00 pm – 7:00 pm: Tijd om te eten! We eten samen. Gezellig!

7:00 pm – 8:00 pm: Hannah en Frank nemen de kids van me over na het eten. Ze spelen met ze, doen ze daarna in bad en in bed. Ik ruim ondertussen de tafel af, doe de afwas en help waar ik kan. Daarna ben ik vrij!

8:00 – 9:00 pm: Ze liggen in bed. Om de beurt komen Hannah en Frank de loungeroom(woonkamer) binnen. Ik zit tv te kijken. We kletsen nog even over vandaag en van alles en nog wat. Dan kijken we Married at First Sight(I love dit programma).

9:00 – 10:00 pm: Hannah schenkt een wijntje voor me in. Die heb ik verdiend! Dit is de eerste woensdag dat ik aan het einde van de dag niet compleet gesloopt ben. Dankzij een goede planning. Ik ben blij (:

10:00 – 10:30 pm: Om half 11 ga ik naar bed. Morgen ben ik vrij maar ga ik niet uitslapen! Hannah gaat morgen om 9 uur ’s ochtends Koen naar school brengen met de auto en ik wil graag een lift naar het station. Ik heb namelijk afgesproken met twee Nederlandse meisjes bij Bondi Beach. Slaap lekker!

Dit was het programma van vandaag. Vaak ziet de woensdag er ongeveer zo uit, afhankelijk van wat voor activiteiten ik voor ze gepland heb. Soms hebben we een playdate met het jongetje van een andere au pair uit de buurt. Soms gaan we muffins bakken in de middag. Het ligt er allemaal maar net aan. Maandagen, dinsdagen, vrijdagen en zaterdagen zien er trouwens ook allemaal weer anders uit, omdat ik die dagen andere uren werk. Zoals je ziet doe ik een heleboel samen met Hannah en Frank. De samenwerking verloopt erg goed. Ik heb het helemaal naar mijn zin en had geen beter gastgezin kunnen wensen!

Ik word blij van Sydney

Hallo!

Het was weer een prima week (: Maandag had ik mijn vrije ochtend gebruikt om nog even van Sydney te genieten in het centrum. Ik hoefde pas om 3 uur Koen van school te halen en de andere 2 sliepen bij opa en oma in Wollongong, een uur rijden hier vandaan. Ik leer Sydney steeds een beetje beter kennen. Dat vind ik nou zoiets leuks! Dat je elke keer een nieuw station kan uitkiezen om uit te stappen en weer nieuwe dingen ontdekt. Ik leer ook echt om te genieten in m’n eentje. Voor mijn reis kon ik dat al vrij goed, maar nu kan ik mezelf moeiteloos urenlang vermaken. Een middagje ergens naartoe gaan waar ik nog nooit ben geweest, zonnebrand en een grote fles water mee, park opzoeken en chillen maar. Ergens in m’n eentje een kop koffie drinken vind ik allang geen big deal meer. Ergens lunchen vind ik wat lastiger, hopelijk leer ik dat nog. Sydney is fantastisch, ik word er beetje bij beetje verliefd op. Het is ook zo groot! Als je in Nederland de trein pakt en een uur later uitstapt ben je in een heel andere stad, misschien zelfs in een andere provincie. Hier stap ik na een uur de trein uit en ben ik nog steeds in Sydney!

Ik ben trouwens heel blij met de locatie waar ik woon. Hier in het zuiden zijn de suburbs klein en gemoedelijk, net kleine dorpjes. De mensen zijn onwijs vriendelijk en een stuk minder individualistisch dan in Nederland. Dit maakt het ook een stuk makkelijker om in je eentje ergens naartoe te gaan! Mensen willen je graag tegemoet komen en helpen je waar ze kunnen. Ik voel me nooit onveilig, onbegrepen of ongehoord. Ik hoor verhalen van andere au pairs dat gastgezinnen die meer in het noorden wonen of dichter bij het centrum minder gastvrij zijn. Ik ken zelfs een au pair die in haar kamer moet zijn of het huis uit moet wanneer de ouders terugkomen van hun werk, omdat ze family-time willen! Dat is toch geen leven als au pair zijnde? Ze zijn daar denk ik een stuk zakelijker dan hier.

Nu even weer verder met mijn week. Maandagavond werd de jongste zoon van vrienden van Hannah en Frank 2 jaar en gingen we uit eten. Ik mocht ook mee! En hun au pair was er ook, zij komt uit Engeland. Dinsdag heb ik wat extra gewerkt, Hannah moest iets voor haar werk doen en vroeg of ik de uren van dinsdag en vrijdag kon omwisselen. Geen probleem! Woensdag was weer een lange dag maar het lukt me steeds beter om deze dag zo efficiënt mogelijk in te delen, bijvoorbeeld door het avondeten ’s middags al zo veel mogelijk klaar te maken terwijl Albie slaapt en Lily downtime heeft waar ze een filmpje kijkt of iets voor zichzelf doet. Zo hoef ik na het oppikken van Koen niet én 3 kids te vermaken én het eten voor ze te koken tegelijkertijd. Donderdag was mijn vrije dag en ben ik naar Oatley gegaan. Ik weet niet zo goed waarom ik daar naartoe wilde. Er was een park, maar dat was het wel zo’n beetje. Ik probeer gewoon zo veel mogelijk van de omgeving te zien en overal een keer te zijn geweest. ’s Avonds ben ik met mijn Finse au pair vriendin naar Cronulla geweest om een drankje te doen. Het werd een super gezellige avond, we raakten aan de praat met een paar locals! Extra leuk, want tot nu toe ken ik alleen au pairs in de omgeving. Ik vind het Australische accent alleen zo ongelofelijk moeilijk om te verstaan… Met Amerikaans en Brits heb ik geen problemen, maar Australisch..! Elke keer als ik met Frank praat (of een andere Australiër) dan moet hij alles 2 keer zeggen. Niet zo handig dus. Vrijdagochtend was ik vrij, omdat ik dus de uren van dinsdag en vrijdag had omgewisseld. Heerlijk om te herstellen van alle biertjes die ik de avond ervoor had gedronken. Ik heb urenlang zitten chillen op mijn favoriete plekje van het huis, buiten op de overdekte veranda in een heerlijke luie stoel. Het uitzicht is daar prachtig, je kijkt uit op het bos. De lucht veranderde tijdens die uren van blauw naar grijs en in de verte hoorde ik onweer. Het voelde opeens heel drukkend aan. De vogels voelden het ook, het was een gekwetter van jewelste. Alles in de lucht veranderde. Een thunderstorm. Normaal gesproken houd ik er wel van, even een goeie storm om al die warme dagen weg te blazen, maar deze bleef in de lucht hangen. Zelfs zaterdag voelde het nog steeds vreemd aan, ik voelde het in m’n hele lichaam. Alsof je ergens zenuwachtig voor bent, kriebels in je buik en een warrig hoofd. Het regende af en toe, het donderde en bliksemde af en toe maar het zette niet echt door. Wel jammer van het weer, want we hadden via Facebook een picknick gepland met allemaal au pairs die in Sydney wonen. Kon dus niet doorgaan in verband met de regen. In plaats van een picknick hebben we een pub opgezocht en hebben daar een tijd gezeten. Daarna zijn we naar een rooftop bar gegaan, echt heel gaaf! Links uitzicht over het Opera House en rechts de grote gebouwen van Sydney. Zondag heb ik afgesproken met een Nederlands meisje in Darling Harbour, zij trok rond en had een baantje hier in Sydney. Over 2 weken gaat ze verder naar Nieuw Zeeland. Een heel chill weekend!

Van alle twijfels en gedachten vorige week is gelukkig niet veel meer over. Ik heb een aantal goede gesprekken gehad met mensen om me heen. Dat hielp me om alles weer in perspectief te zien. Het feit dat je uiteindelijk weer weg moet gaan blijft wel iets wat constant in je achterhoofd zit, dat is nou eenmaal zo. Oh ja en de familie is inmiddels ook geland in Melbourne! Opa, oma, tante Janneke en mama. Dat is een gek gevoel hoor, dat je familie die eigenlijk in Nederland zou moeten zijn nu ineens heel “dichtbij” in Melbourne zit. Ik zie ze over 2 weken op m’n verjaardag. (:

Oh ja en ik heb ook de krant gehaald met m'n reis! Mama vroeg me of ik een stukje wilde schrijven voor het Erica Journaal, en vorige week is het erin gekomen. Erg bijzonder (:

Wat gaat de tijd snel, en wat wil ik nog een hoop dingen doen en zien hier! Mijn lijst wordt langer en langer…

Cheers!

Even paradise has its bitter moments.

M’n eerste pittige weekje hier. Ik besef me maar al te goed dat de tijd voorbij vliegt en dat ik van elk moment zou moeten genieten, maar dat is soms best moeilijk... Elke dag sta ik erbij stil dat ik hier uiteindelijk weer wegga. Ik probeer het niet te doen, maar het gebeurt gewoon! Ik ben zo angstig dat de tijd voorbij vliegt zonder dat ik er erg in heb. En ik weet nog niet eens wat ik nou echt wil gaan doen met m’n leven als ik weer terug ben in Nederland. Wil ik weer verder studeren en m’n opleiding muziektherapie afmaken? Muziektherapie is echt een prachtig vak, iets waarvan ik weet dat het me de rest van m’n leven zal boeien. Maar het beroep zelf, man oh man. Dat lijkt me toch zo saai. En de stage die ik moet doen als ik terug ben, ook saai. De rest van m’n leven in een lokaal van 20 vierkante meter zitten met een paar onbenullige muziekinstrumenten en een paar cliënten. Dat klinkt me nou niet echt als muziek in de oren. Maar wat wil ik dan? Verder reizen? Nieuwe hobby’s zoeken/vinden? Negeren dat ik een diploma nodig heb in het leven en doen waar ik zin in heb? Ik herhaal: negeren dat ik een diploma nodig heb in het leven en doen waar ik zin in heb??? (Mag dat? Plies?)

Je studie onderbreken is kut. Je moet daarna namelijk weer terug naar het saaie studentenleven in het koude Nederland. Ik wist dit van tevoren, en toch heb ik het gedaan. Ik liep vast in m’n studie en merkte dat ik me op mijn persoonlijke ontwikkeling moest richten om verder te komen als therapeut. Ik stelde doelen voor mezelf die ik in m’n achterhoofd wilde houden tijdens mijn verblijf hier in Sydney. Als ik dit allemaal niet had gedaan, dan had ik alle dingen die ik nu over mezelf weet niet geweten. Nu ik hier ben geloof ik die doelen wel. De vraag is meer wat ik met de kennis die ik heb opgedaan wil gaan doen. Ik weet niet of ik nog wel terug wil naar Nederland hoor! Ik weet eigenlijk helemaal niks. Nog 5 maanden heb ik, om daarover na te denken en een beslissing te maken. Wat nou als ik meer tijd nodig heb na die 5 maanden? Wat nou als ik het straks allemaal nog steeds niet weet? Wat als ik niks vind waar m’n hart ligt? Tijd vinden om me erin te verdiepen gaat ook lastig, want op een zeldzaam moment dat ik tijd over heb speelt het dilemma af in m’n hoofd; genieten van elk moment dat je hier hebt en iets leuks gaan doen of serieus nadenken over je toekomst?

6 maanden van m'n leven wijden aan het opbouwen van een nieuw bestaan op een nieuwe plek, om het daarna weer te verlaten. Bah. Ik ben hier net gesettled. Heb vrienden gemaakt, weet waar ik moet zijn voor alles wat ik wil doen en ik ken m’n plek hier. Dat wordt de komende maanden alleen maar meer. En daarna moet ik terug. Het voelt ook echt als “terug” gaan. Terug in de tijd, ofzo. Terug naar hoe het was toen ik wegging. En dat is niet echt een plek waar ik graag naar terug zou willen gaan. Dan heb ik het natuurlijk over m’n studie, alle vrienden en familie wil ik natuurlijk graag weer zien! Ben ik toe aan iets compleet anders? Ik heb met andere au pairs gepraat en iedereen zit met hetzelfde dilemma. Iedereen komt hier om dezelfde reden, ze weten niet wat ze met hun toekomst moeten. Iedereen kent het rare gevoel over tijd. Angst dat de tijd voorbij vliegt. Dat is op zich wel fijn, want iedereen zit in hetzelfde schuitje.

Het gemis begon ook deze week, na 4 weken mis ik Joshua voor het eerst écht. Voordat ik wegging was 6 maanden nog zo abstract, ik kon me geen voorstelling maken van hoe lang dat eigenlijk is. Nu ik een beetje doorheb hoe snel en langzaam de tijd gaat (ja, tegelijkertijd) besef ik dat we echt een hele lange tijd zonder elkaar zijn! Gelukkig spreken we elkaar bijna elke dag en is het tijdsverschil niet per se een nadeel in de communicatie.

Heel veel verschillende gedachten dus. Geen idee of ik het duidelijk heb verwoord. Het is ook allemaal erg ingewikkeld in m’n hoofd. Oh well. Even paradise has its bitter moments.

Nu even iets over wat ik deze week allemaal heb gedaan. Want ondanks de onrust in m’n hoofd heb ik natuurlijk niet stilgezeten! Ik geniet ontzettend van deze baan als au pair. Ik had geen betere job kunnen uitzoeken. Afgelopen weekend heb ik heerlijk gechilld met m’n vriendin uit Finland; Iina (spreek uit op z’n Engels: ee-nah). Op zaterdag gingen we naar Gymea om koffie te drinken. Hannah gaf me een plek genaamd Hazelhurst als tip. Een prachtige plek met een tuin. Ook heb ik een nieuwe liefde: Australische koekjes genaamd Tim Tam met kokos & lychee smaak, dit spul komt regelrecht uit de hemel. ’s Avonds heb ik een hoop nieuwe kleren besteld op internet, ik heb namelijk helemaal niet zoveel zomerkleding en alles wat ik heb, heb ik hier mee naartoe genomen. Maar je moet elke dag iets aan en op een gegeven moment zit alles in de was! Oepsie. Op zondag gingen we naar Cronulla, kochten een paar biertjes en snacks, namen een picknik kleedje mee en hebben de hele dag niks gedaan. Maandagochtend was ik vrij, maar koos ik ervoor om met Hannah, Lily en Albie en een vriendin van Hannah met haar 2 kids naar mijn (tot nu toe) favoriete strand te gaan; Bundeena. Het is daar zo prachtig! Wit strand en helderblauw water, ahhh… Dinsdag was het slecht weer en ben ik met de kids naar een McDonalds in de buurt gereden om daar in de speeltuin te spelen, die was namelijk overdekt. Hier heb ik voor het eerst het openbare baby-toilet gebruikt om een poepluier te verschonen. Mijlpaal. In mijn vrije middag ben ik naar een groot overdekt winkelcentrum gegaan, het regende namelijk best hard en ik had geen zin om thuis te blijven. Woensdag had ik met een au pairmeisje van Facebook afgesproken, een playdate in de speeltuin bij ons in de buurt. Ze woont ook in Yarrawarrah, dus top om een au pair te kennen die dichtbij woont voor als je geen inspiratie meer hebt voor het entertainen van de kids. Haar jongste is net zo oud als Lily en ze konden het heel goed met elkaar vinden. Hij was ook zo knap! Blond krullend haar en eigenwijze blauwe ogen. Op slag verliefd was ik. Ook woensdag regende het de hele dag door. Donderdag was mijn vrije dag en was het opeens boven de 30 graden. Het kan hier zo van de ene op de andere dag 10 graden warmer of kouder worden! Zo bizar. Vrijdag was het ook gigantisch warm. Rond de 40 graden zelfs. Nadat ik de kids had gedropt op school en op de peuterschool heb ik wasjes gedraaid en schoongemaakt. Daarna heb ik gebruik gemaakt van het zwembad in de achtertuin. Niet verkeerd (:

Mijn verjaardag komt steeds dichterbij! Mama, opa, oma en tante Janneke zijn tegen die tijd in Australië en komen in Sydney mijn verjaardag vieren. Hannah en Frank zijn erg enthousiast over hun komst en ik wil het graag samen met iedereen vieren. Er wordt hier al druk gepland over alles wat we zouden kunnen doen op mijn verjaardag... Dat wordt vast super!

Een veelzijdige week dus. Als iemand tips heeft over hoe ik het beste kan omgaan met het genieten-van-elk-moment-of-serieus-nadenken-over-je-toekomst-dilemma dan hoor ik het heel graag. Of als je gewoon even wil kletsen, dan natuurlijk ook (:

Veel liefs!