Hallo!

Het was weer een prima week (: Maandag had ik mijn vrije ochtend gebruikt om nog even van Sydney te genieten in het centrum. Ik hoefde pas om 3 uur Koen van school te halen en de andere 2 sliepen bij opa en oma in Wollongong, een uur rijden hier vandaan. Ik leer Sydney steeds een beetje beter kennen. Dat vind ik nou zoiets leuks! Dat je elke keer een nieuw station kan uitkiezen om uit te stappen en weer nieuwe dingen ontdekt. Ik leer ook echt om te genieten in m’n eentje. Voor mijn reis kon ik dat al vrij goed, maar nu kan ik mezelf moeiteloos urenlang vermaken. Een middagje ergens naartoe gaan waar ik nog nooit ben geweest, zonnebrand en een grote fles water mee, park opzoeken en chillen maar. Ergens in m’n eentje een kop koffie drinken vind ik allang geen big deal meer. Ergens lunchen vind ik wat lastiger, hopelijk leer ik dat nog. Sydney is fantastisch, ik word er beetje bij beetje verliefd op. Het is ook zo groot! Als je in Nederland de trein pakt en een uur later uitstapt ben je in een heel andere stad, misschien zelfs in een andere provincie. Hier stap ik na een uur de trein uit en ben ik nog steeds in Sydney!

Ik ben trouwens heel blij met de locatie waar ik woon. Hier in het zuiden zijn de suburbs klein en gemoedelijk, net kleine dorpjes. De mensen zijn onwijs vriendelijk en een stuk minder individualistisch dan in Nederland. Dit maakt het ook een stuk makkelijker om in je eentje ergens naartoe te gaan! Mensen willen je graag tegemoet komen en helpen je waar ze kunnen. Ik voel me nooit onveilig, onbegrepen of ongehoord. Ik hoor verhalen van andere au pairs dat gastgezinnen die meer in het noorden wonen of dichter bij het centrum minder gastvrij zijn. Ik ken zelfs een au pair die in haar kamer moet zijn of het huis uit moet wanneer de ouders terugkomen van hun werk, omdat ze family-time willen! Dat is toch geen leven als au pair zijnde? Ze zijn daar denk ik een stuk zakelijker dan hier.

Nu even weer verder met mijn week. Maandagavond werd de jongste zoon van vrienden van Hannah en Frank 2 jaar en gingen we uit eten. Ik mocht ook mee! En hun au pair was er ook, zij komt uit Engeland. Dinsdag heb ik wat extra gewerkt, Hannah moest iets voor haar werk doen en vroeg of ik de uren van dinsdag en vrijdag kon omwisselen. Geen probleem! Woensdag was weer een lange dag maar het lukt me steeds beter om deze dag zo efficiënt mogelijk in te delen, bijvoorbeeld door het avondeten ’s middags al zo veel mogelijk klaar te maken terwijl Albie slaapt en Lily downtime heeft waar ze een filmpje kijkt of iets voor zichzelf doet. Zo hoef ik na het oppikken van Koen niet én 3 kids te vermaken én het eten voor ze te koken tegelijkertijd. Donderdag was mijn vrije dag en ben ik naar Oatley gegaan. Ik weet niet zo goed waarom ik daar naartoe wilde. Er was een park, maar dat was het wel zo’n beetje. Ik probeer gewoon zo veel mogelijk van de omgeving te zien en overal een keer te zijn geweest. ’s Avonds ben ik met mijn Finse au pair vriendin naar Cronulla geweest om een drankje te doen. Het werd een super gezellige avond, we raakten aan de praat met een paar locals! Extra leuk, want tot nu toe ken ik alleen au pairs in de omgeving. Ik vind het Australische accent alleen zo ongelofelijk moeilijk om te verstaan… Met Amerikaans en Brits heb ik geen problemen, maar Australisch..! Elke keer als ik met Frank praat (of een andere Australiër) dan moet hij alles 2 keer zeggen. Niet zo handig dus. Vrijdagochtend was ik vrij, omdat ik dus de uren van dinsdag en vrijdag had omgewisseld. Heerlijk om te herstellen van alle biertjes die ik de avond ervoor had gedronken. Ik heb urenlang zitten chillen op mijn favoriete plekje van het huis, buiten op de overdekte veranda in een heerlijke luie stoel. Het uitzicht is daar prachtig, je kijkt uit op het bos. De lucht veranderde tijdens die uren van blauw naar grijs en in de verte hoorde ik onweer. Het voelde opeens heel drukkend aan. De vogels voelden het ook, het was een gekwetter van jewelste. Alles in de lucht veranderde. Een thunderstorm. Normaal gesproken houd ik er wel van, even een goeie storm om al die warme dagen weg te blazen, maar deze bleef in de lucht hangen. Zelfs zaterdag voelde het nog steeds vreemd aan, ik voelde het in m’n hele lichaam. Alsof je ergens zenuwachtig voor bent, kriebels in je buik en een warrig hoofd. Het regende af en toe, het donderde en bliksemde af en toe maar het zette niet echt door. Wel jammer van het weer, want we hadden via Facebook een picknick gepland met allemaal au pairs die in Sydney wonen. Kon dus niet doorgaan in verband met de regen. In plaats van een picknick hebben we een pub opgezocht en hebben daar een tijd gezeten. Daarna zijn we naar een rooftop bar gegaan, echt heel gaaf! Links uitzicht over het Opera House en rechts de grote gebouwen van Sydney. Zondag heb ik afgesproken met een Nederlands meisje in Darling Harbour, zij trok rond en had een baantje hier in Sydney. Over 2 weken gaat ze verder naar Nieuw Zeeland. Een heel chill weekend!

Van alle twijfels en gedachten vorige week is gelukkig niet veel meer over. Ik heb een aantal goede gesprekken gehad met mensen om me heen. Dat hielp me om alles weer in perspectief te zien. Het feit dat je uiteindelijk weer weg moet gaan blijft wel iets wat constant in je achterhoofd zit, dat is nou eenmaal zo. Oh ja en de familie is inmiddels ook geland in Melbourne! Opa, oma, tante Janneke en mama. Dat is een gek gevoel hoor, dat je familie die eigenlijk in Nederland zou moeten zijn nu ineens heel “dichtbij” in Melbourne zit. Ik zie ze over 2 weken op m’n verjaardag. (:

Oh ja en ik heb ook de krant gehaald met m'n reis! Mama vroeg me of ik een stukje wilde schrijven voor het Erica Journaal, en vorige week is het erin gekomen. Erg bijzonder (:

Wat gaat de tijd snel, en wat wil ik nog een hoop dingen doen en zien hier! Mijn lijst wordt langer en langer…

Cheers!