M’n eerste pittige weekje hier. Ik besef me maar al te goed dat de tijd voorbij vliegt en dat ik van elk moment zou moeten genieten, maar dat is soms best moeilijk... Elke dag sta ik erbij stil dat ik hier uiteindelijk weer wegga. Ik probeer het niet te doen, maar het gebeurt gewoon! Ik ben zo angstig dat de tijd voorbij vliegt zonder dat ik er erg in heb. En ik weet nog niet eens wat ik nou echt wil gaan doen met m’n leven als ik weer terug ben in Nederland. Wil ik weer verder studeren en m’n opleiding muziektherapie afmaken? Muziektherapie is echt een prachtig vak, iets waarvan ik weet dat het me de rest van m’n leven zal boeien. Maar het beroep zelf, man oh man. Dat lijkt me toch zo saai. En de stage die ik moet doen als ik terug ben, ook saai. De rest van m’n leven in een lokaal van 20 vierkante meter zitten met een paar onbenullige muziekinstrumenten en een paar cliënten. Dat klinkt me nou niet echt als muziek in de oren. Maar wat wil ik dan? Verder reizen? Nieuwe hobby’s zoeken/vinden? Negeren dat ik een diploma nodig heb in het leven en doen waar ik zin in heb? Ik herhaal: negeren dat ik een diploma nodig heb in het leven en doen waar ik zin in heb??? (Mag dat? Plies?)

Je studie onderbreken is kut. Je moet daarna namelijk weer terug naar het saaie studentenleven in het koude Nederland. Ik wist dit van tevoren, en toch heb ik het gedaan. Ik liep vast in m’n studie en merkte dat ik me op mijn persoonlijke ontwikkeling moest richten om verder te komen als therapeut. Ik stelde doelen voor mezelf die ik in m’n achterhoofd wilde houden tijdens mijn verblijf hier in Sydney. Als ik dit allemaal niet had gedaan, dan had ik alle dingen die ik nu over mezelf weet niet geweten. Nu ik hier ben geloof ik die doelen wel. De vraag is meer wat ik met de kennis die ik heb opgedaan wil gaan doen. Ik weet niet of ik nog wel terug wil naar Nederland hoor! Ik weet eigenlijk helemaal niks. Nog 5 maanden heb ik, om daarover na te denken en een beslissing te maken. Wat nou als ik meer tijd nodig heb na die 5 maanden? Wat nou als ik het straks allemaal nog steeds niet weet? Wat als ik niks vind waar m’n hart ligt? Tijd vinden om me erin te verdiepen gaat ook lastig, want op een zeldzaam moment dat ik tijd over heb speelt het dilemma af in m’n hoofd; genieten van elk moment dat je hier hebt en iets leuks gaan doen of serieus nadenken over je toekomst?

6 maanden van m'n leven wijden aan het opbouwen van een nieuw bestaan op een nieuwe plek, om het daarna weer te verlaten. Bah. Ik ben hier net gesettled. Heb vrienden gemaakt, weet waar ik moet zijn voor alles wat ik wil doen en ik ken m’n plek hier. Dat wordt de komende maanden alleen maar meer. En daarna moet ik terug. Het voelt ook echt als “terug” gaan. Terug in de tijd, ofzo. Terug naar hoe het was toen ik wegging. En dat is niet echt een plek waar ik graag naar terug zou willen gaan. Dan heb ik het natuurlijk over m’n studie, alle vrienden en familie wil ik natuurlijk graag weer zien! Ben ik toe aan iets compleet anders? Ik heb met andere au pairs gepraat en iedereen zit met hetzelfde dilemma. Iedereen komt hier om dezelfde reden, ze weten niet wat ze met hun toekomst moeten. Iedereen kent het rare gevoel over tijd. Angst dat de tijd voorbij vliegt. Dat is op zich wel fijn, want iedereen zit in hetzelfde schuitje.

Het gemis begon ook deze week, na 4 weken mis ik Joshua voor het eerst écht. Voordat ik wegging was 6 maanden nog zo abstract, ik kon me geen voorstelling maken van hoe lang dat eigenlijk is. Nu ik een beetje doorheb hoe snel en langzaam de tijd gaat (ja, tegelijkertijd) besef ik dat we echt een hele lange tijd zonder elkaar zijn! Gelukkig spreken we elkaar bijna elke dag en is het tijdsverschil niet per se een nadeel in de communicatie.

Heel veel verschillende gedachten dus. Geen idee of ik het duidelijk heb verwoord. Het is ook allemaal erg ingewikkeld in m’n hoofd. Oh well. Even paradise has its bitter moments.

Nu even iets over wat ik deze week allemaal heb gedaan. Want ondanks de onrust in m’n hoofd heb ik natuurlijk niet stilgezeten! Ik geniet ontzettend van deze baan als au pair. Ik had geen betere job kunnen uitzoeken. Afgelopen weekend heb ik heerlijk gechilld met m’n vriendin uit Finland; Iina (spreek uit op z’n Engels: ee-nah). Op zaterdag gingen we naar Gymea om koffie te drinken. Hannah gaf me een plek genaamd Hazelhurst als tip. Een prachtige plek met een tuin. Ook heb ik een nieuwe liefde: Australische koekjes genaamd Tim Tam met kokos & lychee smaak, dit spul komt regelrecht uit de hemel. ’s Avonds heb ik een hoop nieuwe kleren besteld op internet, ik heb namelijk helemaal niet zoveel zomerkleding en alles wat ik heb, heb ik hier mee naartoe genomen. Maar je moet elke dag iets aan en op een gegeven moment zit alles in de was! Oepsie. Op zondag gingen we naar Cronulla, kochten een paar biertjes en snacks, namen een picknik kleedje mee en hebben de hele dag niks gedaan. Maandagochtend was ik vrij, maar koos ik ervoor om met Hannah, Lily en Albie en een vriendin van Hannah met haar 2 kids naar mijn (tot nu toe) favoriete strand te gaan; Bundeena. Het is daar zo prachtig! Wit strand en helderblauw water, ahhh… Dinsdag was het slecht weer en ben ik met de kids naar een McDonalds in de buurt gereden om daar in de speeltuin te spelen, die was namelijk overdekt. Hier heb ik voor het eerst het openbare baby-toilet gebruikt om een poepluier te verschonen. Mijlpaal. In mijn vrije middag ben ik naar een groot overdekt winkelcentrum gegaan, het regende namelijk best hard en ik had geen zin om thuis te blijven. Woensdag had ik met een au pairmeisje van Facebook afgesproken, een playdate in de speeltuin bij ons in de buurt. Ze woont ook in Yarrawarrah, dus top om een au pair te kennen die dichtbij woont voor als je geen inspiratie meer hebt voor het entertainen van de kids. Haar jongste is net zo oud als Lily en ze konden het heel goed met elkaar vinden. Hij was ook zo knap! Blond krullend haar en eigenwijze blauwe ogen. Op slag verliefd was ik. Ook woensdag regende het de hele dag door. Donderdag was mijn vrije dag en was het opeens boven de 30 graden. Het kan hier zo van de ene op de andere dag 10 graden warmer of kouder worden! Zo bizar. Vrijdag was het ook gigantisch warm. Rond de 40 graden zelfs. Nadat ik de kids had gedropt op school en op de peuterschool heb ik wasjes gedraaid en schoongemaakt. Daarna heb ik gebruik gemaakt van het zwembad in de achtertuin. Niet verkeerd (:

Mijn verjaardag komt steeds dichterbij! Mama, opa, oma en tante Janneke zijn tegen die tijd in Australië en komen in Sydney mijn verjaardag vieren. Hannah en Frank zijn erg enthousiast over hun komst en ik wil het graag samen met iedereen vieren. Er wordt hier al druk gepland over alles wat we zouden kunnen doen op mijn verjaardag... Dat wordt vast super!

Een veelzijdige week dus. Als iemand tips heeft over hoe ik het beste kan omgaan met het genieten-van-elk-moment-of-serieus-nadenken-over-je-toekomst-dilemma dan hoor ik het heel graag. Of als je gewoon even wil kletsen, dan natuurlijk ook (:

Veel liefs!