Daar zit ik weer hoor. Op maandagochtend. Op m’n favoriete plekje in het huis; op het deck in de lekkere loungestoel. Koffie erbij. Op de een of andere manier schrijf ik hier telkens mijn blogposts. Als jullie het zouden kunnen zien zouden jullie het me niet kwalijk nemen hoor… Het is hier prachtig. Nog steeds vind ik het hier prachtig. Groen, zuurstof, vogelgeluiden, auto’s en mensen op de verre achtergrond… Thuis.

Al lang heb ik niet meer geschreven! Komt omdat ik na Nieuw Zeeland een paar weekjes nodig had om bij te komen van de zogenaamde post-travel-depression. Want ook al ging ik maar voor 2 weken, het was een ervaring voor het leven en het voelde veeeel langer dan dat. Het oppakken van het normale leven vond ik niet zo heel leuk. Ik dacht nog vaak aan Nieuw Zeeland. Ik droomde zelfs over Nieuw Zeeland. Ik was hard aan het werk om alles een plekje te geven, en om alle dingen die ik had geleerd te integreren in mijn dagelijkse leven. De weken gingen daarom een beetje langs me heen. Maar ik heb wel hele leuke dingen gedaan hoor! Vooral veel met vrienden gedaan, en met vrienden van thuis gepraat/geskyped. Dat was heel fijn. <3

Even in vogelvlucht de hoogtepunten van de weken nadat ik terugkwam uit Nieuw Zeeland:

• Ik heb een nieuw au pair-vriendinnetje gemaakt, Leonie, ze woont in Yarrawarrah (ik kende de vorige au pair van het gezin waar ze woont, zij is nu weg en Leonie is ervoor in de plaats gekomen). Ze komt uit Duitsland. Fijn om iemand te hebben die zo dichtbij woont! We hebben al een paar playdates met de kids gedaan en ik heb haar Cronulla laten zien, zowel overdag als 's nachts ;)

• ANZAC DAY hahaha. Dat was zo leuk. Ik mis een heleboel leuke dagen in Nederland (verjaardagen, koningsdag, bevrijdingsdag, moederdag, vaderdag, noem maar op…) maar krijg er ook hele leuke feestdagen voor terug, zoals Anzac Day. Voor degenen die niet weten wat Anzac Day is zou ik zeggen: pak wikipedia er even bij. Voor degenen die niet weten hoe het gevierd wordt: dat zal ik proberen uit te leggen (ik lach in mezelf als ik eraan denk haha).
  Op Anzac Day worden er in het hele land dawnservices gehouden, diensten waarbij oorlogsslachtoffers etc. (check wikipedia voor de correcte info) herdacht worden. Ik had supergraag bij zo’n dawnservice aanwezig willen zijn, maar wegens omstandigheden (ik was de avond ervoor in de stad en de laatste trein naar huis besloot niet te rijden...) kon ik er helaas niet bij zijn :( Het punt is dus dat ze tijdens zonsopgang gehouden worden. Sommige services beginnen al om 4:30! Na de dawnservice duikt iedereen de pub in om de hele dag two up te spelen tot het donker wordt. Two up is een traditioneel Australisch gokspel (ook hierbij: check wikipedia) wat alleen op Anzac Day gespeeld mag worden (lees: legaal is). Hier ben ik gelukkig wel bij geweest. Mijn gastgezin nam me mee naar de pub waar zij elk jaar naartoe gaan in Mount Kembla. De pub zelf was niet groot, maar achter was een grote tuin waar het spel gespeeld werd. Wát een sensatie. Veel mensen, bier, gezelligheid en two up. De sfeer was fantastisch, vergelijkbaar met bevrijdingsdag in Nederland. Ik kan het niet uitleggen. Anzac Day is erg heilig voor Australiërs en Nieuw Zeelanders, net zoals 4 en 5 mei dat voor Nederlanders is.

• Albie spuugde over me heen toen hij ziek was. Ik had hem op m’n arm en hoppa, zo over m’n schouder. Lily plaste op me terwijl ik haar aan het troosten was op m’n schoot omdat ze zich zeer had gedaan in de speeltuin. Je vraagt je misschien af waarom dit hoogtepunten zijn, maar voor mij voelt het als m’n ontgroening, ik ben nu 100% au pair.

• Herfst. Mijn favoriete seizoen. Het word koud hier, geloof me. De temperatuur is misschien niet zo laag, maar de wind laat het heel koud aanvoelen. Het is een ander soort koud dan in Nederland. M’n handen en voeten zijn regelmatig steenkoud. Ik snap nu ook waarom Uggs uit Australië komen, ik wil ze zelf ook om m'n voetjes warm te houden!! Als je lang buiten bent worden je lippen zo koud dat je niet meer goed kunt articuleren. Als ik ‘s ochtends uit bed kom wil ik de kids niet eens aanraken vanwege m’n koude handen. Laatst vulde ik Koen’s waterfles bij en wachtte ik tot het water uit de kraan koud was, maar dat werd het maar niet. Ik vroeg Hannah of er misschien iets mis was. Ze voelde onder de kraan en zei: kouder dan dit wordt het niet hoor! Bleek dat mijn handen zo steenkoud waren dat het koude water warm aanvoelde...

• Having dinner in the Sydney Tower! Absoluut een hoogtepunt. Met Sam, een vriend die ik hier heb ontmoet, ging ik uit eten op een van de hoogste (al dan niet het hoogste) restaurant in Sydney. Het uitzicht over de stad met de talloze lichtjes was fantastisch. Ik was de eerste 10 minuten sprakeloos. En het mooiste is dat je rondjes draait dus je krijgt de hele stad te zien!

• Vorige week zondagochtend. Ik had heerlijk uitgeslapen tot 10 uur. Ik had geen plannen voor die dag en uitslapen doe ik tegenwoordig nauwelijks meer, ik heb wel wat beters te doen! Maar vandaag mocht het dus. Toen ik wakker was zag ik dat Jason een berichtje had gestuurd met de vraag of ik NU met hem, Tyson en Magda mee wilde naar de Blue Mountains. Nou uh… Ja! Snel uit bed en klaarmaken. Een half uur later pikten ze me op en gingen we. Dat was écht een hele superleuke dag. Spontane tripjes zijn altijd het best! En de Blue Mountains zijn mooi (:

• Tot slot: afgelopen weekend. Wauw. Hier zou ik wel een volledige blogpost over kunnen vullen. Dat ga ik dus ook maar doen.

Ik ging met vier andere au pairs uit Sydney een weekendje naar Jervis Bay, ten zuiden van Sydney (als je toch google nog open hebt staan in een nieuw tabblad, typ dit dan ook even in bij google images. Wauw hé? Ik zei het toch). We hadden een auto gehuurd en airbnb geregeld.
Het begon allemaal op zaterdagochtend. Frank, Hannah en de kids gingen die dag op vakantie naar Thailand, dus je kunt je voorstellen dat het chaos was in het huis omdat iedereen aan het inpakken was. Om 10 uur, op bijna exact hetzelfde moment werden we allemaal opgepikt. De familie door de taxi naar het vliegveld, ik door de meiden. Nadat ik afscheid van Frank, Hannah en vooral de kids had genomen reden we met z’n vijven richting Jervis Bay. Onderweg stopten we even in het Royal National Park bij Stanwell Tops, Sublime Lookout, het schattige dorpje Berry en gingen we naar het strand met het witste zand ter wereld: Hyams Beach! (Voor alle hiervoor genoemde plekken beveel ik aan: google images.) Oh, wat is de wereld mooi. ‘s Avonds kwamen we aan in Jervis Bay en zochten we onze airbnb op. Een van de andere meiden had het geregeld, dus ik had geen idee waar we terecht zouden komen, haha. Bleek dus op een vakantiepark te zijn, vlakbij het water. Te gek! We reden het terrein op en wat zagen we…….. Wallaby’s!!!!! Mijn eerste kangoeroes (wallaby’s dus eigenlijk) in Australië! Ohhh dat was zo leuk. Het werd nog mooier toen we bij onze bestemming kwamen. Een vakantiehuisje voor onszelf met op de veranda een bbq en binnen een open haard. ‘s Avonds hadden we een heerlijke Aussie barbie klaargemaakt onder het genot van een (Australisch) wijntje. We werden gezelschap gehouden door de wallaby’s (yay!) en possums (dat was wat minder, vooral omdat Ivy en Mariëlle bang waren voor possums en er regelmatig gegild werd). Meer Aussie kon het werkelijk niet. Het was een hele relaxte avond met urenlang lekker eten, verhalen, lachen, open haard en wijn. Toen die op was en iedereen naar bed ging trok ik m’n schoenen aan om nog even te wandelen naar het water, ik hou van de frisse lucht in de nacht. Op de terugweg kwam ik een wallaby tegen die aan het grazen was. Ik lokte hem met mijn hand en hij kwam heel dichtbij. Zo dichtbij zelfs, dat ik hem kon aanraken. Hij liet me hem aaien en ik mocht hem overal aanraken, z’n kop, buik, zelfs z’n staart! Hij was zo ontzettend zacht! En die staart is sterk joh, 100% spier. Het was echt een bijzonder moment. Ik heb wel meer dan een half uur met de wallaby gezeten. Ik noemde hem Billy.
De volgende ochtend stonden Kiki en ik om half 7 op om terug naar Hyams beach te gaan en daar de zonsopgang te bekijken. Helaas was het erg bewolkt, dus veel hebben we daar niet van gezien. Wel hadden we het hele strand voor onszelf! Dat was wel spectaculair hoor..! Hyams beach is een bijzondere plek vanwege het witte strand, het helderste water wat ik ooit heb gezien (je zou haast denken dat je het kan drinken) en de donkergroene Australische bush die aan het strand grenst. Toen de zon op was reden we terug naar het huisje, waar we verwelkomd werden door de wallaby’s die om ons huisje graasden. Het waren er wel een stuk of 10! Veel foto’s en selfie’s met ze gemaakt ;) Er was er zelfs eentje bij met een baby in haar buidel! Zooo lief!
Daar zat ik dus. In Australië. Pannenkoeken en koffie for breakfast, voetjes omhoog op de veranda en loeren naar de wallaby’s. Mag het nog gekker!? Ik had hem weer bereikt hoor; de overwhelming state of happiness van het reizen. <3

Nadat we alles hadden ingepakt en het huisje netjes hadden achtergelaten reden we naar Jervis Bay. Daar gingen we een dolfijnentour doen, er zouden namelijk een stuk of 80 dolfijnen leven in de baai. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik gek ben van dolfijnen, altijd al geweest. Ik hoopte ze in Nieuw Zeeland te spotten in Milford Sound, maar helaas lieten ze zich daar niet zien. Vandaag zou dus de eerste keer zijn dat ik dolfijnen in het wild zou zien! We waren nog geen half uur aan het varen toen ze plotseling werden gespot. Vier dolfijnen, twee moeders met hun kindjes. Ze zwommen rond de boot en liften een tijdje met ons mee. Oh wat was dat leuk zeg! Helaas waren ze aan het eten dus kwamen ze niet veel aan de oppervlakte. Na een tijdje gingen we verder met de tour, op zoek naar meer dolfijnen. We zagen ze niet. Helaas. Wel was het een hele mooie boottocht waarbij je de Jervis Bay vanuit een ander perspectief ziet.
Na de boottocht lunchten we en gingen Hannah (niet m'n hostmum maar 1 van de meiden) en ik voor een korte stroll through town in Jervis Bay. Alle mensen waren zo onwijs vriendelijk, het maakte me helemaal vrolijk. We vonden een winkeltje wat allemaal leuke spulletjes verkocht en de mevrouw die er werkte was zo aardig! Ik kocht een armbandje bij d'r. Daarna gingen we op weg naar Kangaroo Valley. Onderweg viel ik in slaap en toen ik wakker werd waren we opeens hoog in de bergen. We konden zo ver kijken! Het uitzicht was adembenemend. Eenmaal aangekomen in Kangaroo Valley stopten we even. In de vallei, die prachtig was door alle herfstkleuren, was een pittoresk dorpje. Er waren allemaal mooie huisjes en winkeltjes. De sfeer was er zo vredig, ondanks dat het toch redelijk toeristisch was. Er stond een klein kerkje, het mooiste kerkje wat ik ooit heb gezien. Daarna reden we naar de Fitzroy Falls om de waterval te bekijken. Onderweg dacht ik de hele tijd: oh my God. De uitzichten, de natuur, de grootsheid. Ik kan het niet bevatten, maar ik glimlach, en begrijp er niets van. Oh Australië, wat ben je mooi en groots. De flora en fauna in dit land is ook zo gek! Ik kreeg er een Intratuin gevoel van, maar dan in ‘t echie. De waterval en het uitzicht erbij was wederom weer prachtig. Iedereen was onder de indruk.

Eenmaal terug in de auto waren we stuk voor stuk totaal gesloopt. We hadden zoveel gezien en gedaan in de afgelopen 36 uur, zo onder de indruk geweest van alles. We waren allemaal moe. En dan te bedenken dat ik de dag ervoor nog thuis was! In die tussentijd had ik zoveel beleefd. M’n hersenen draaiden overuren om alles te verwerken. Het voelde alsof m’n brein was veranderd in een bouwplaats, druk aan het bouwen aan nieuwe huisjes om al deze indrukken een thuis te geven. Of als je je hersenen vergelijkt met een ladekast: Nieuwe lades bouwen om alles een plekje te geven. Maar de bouwers konden het haast niet bijhouden.

In de auto sliepen Ivy, Hannah en ik. Ik heb veel respect voor Kiki die al die tijd gereden heeft, wat moet zij ook moe zijn geweest. Ik kwam thuis in een leeg huis, en dat gekke gevoel van moeheid gemixt met eenzaamheid bekroop me. Nadat ik het hele weekend met vier toffe meiden had gespendeerd was het heel gek om weer in m’n eentje te zijn, zelfs zonder gastgezin. Ik zette en film aan, genoot van de stilte in huis zonder 3 kinderen en ging naar bed. Vandaag heb ik mezelf een dagje vrij gegeven, wat ik ook zeker nodig heb na dit weekend en de mega-drukke werkweek van vorige week. Ik heb wel zo’n 45 uur gewerkt om de family te helpen met alle pre-holiday dingen die gedaan moesten worden. De week was zwaar, maar vloog voorbij. En ik ben blij dat ze nu op hun welverdiende vakantie zijn. Hannah (hostmum) stuurde vanochtend een berichtje dat de kids supergoed waren tijdens de vlucht, en dat ze het heel erg naar hun zin hebben in het zwembad. Ze vertelde dat Lily constant bloemen voor me plukt, how cute <3.

Morgen vlieg ik naar Melbourne. Heel veel zin om weer back to basic met slechts een rugtas in m'n eentje een nieuwe plek te ontdekken.

Ohja, en over 2,5 maanden ben ik weer in Nederland. Oeps.