Joe! Tijd voor weer een nieuw verhaaltje!

Om mijn Nieuw Zeeland reisverhaal compleet te maken ga ik weer even verder waar ik de vorige keer gestopt was. Maandagochtend: Wanaka...! Ik zou een lift krijgen van een vriendelijke Brit naar Wanaka, uurtje rijden van Queenstown. Hij was van plan rond 12 uur te vertrekken uit Queenstown, maar dat werd uiteindelijk 5 uur. Ik was zwaar geïrriteerd. Had het gevoel dat ik een dag verspild had op een plek waar ik eigenlijk niet wilde zijn. Het regende en het was koud. Ik wilde verder reizen en meer zien van Nieuw Zeeland! Tja, nadeel van liften; je bent afhankelijk van anderen. Ik spendeerde de dag in het hostel waar ik voor mijn Milford Sound excursie had geslapen, Base. M'n vrienden waren daar en ik kon goed overweg met het personeel. Aan de traveldesk had ik een plan opgesteld voor mijn tweede en laatste week Nieuw Zeeland: 2 nachten Wanaka, 2 nachten Franz Josef en dan naar Christchurch waar ik terug zou vliegen naar Sydney. Klonk als een goed plan! Toen gingen mijn lift en ik eindelijk op weg naar Wanaka. We deelden ervaringen onderweg en m'n humeur werd beter. Het was bijna donker toen ik aankwam in Wanaka en nadat ik had ingecheckt in m'n hostel liep ik naar het meer om daar even te zitten en deze nieuwe plek in me op te nemen. "Wat is mooier, Queenstown of Wanaka?" Een vraag die veel mensen stellen. Wanaka lijkt op Queenstown omdat het een stadje aan een meer is, omringd door bergen, maar daar is wat mij betreft ook alles mee gezegd. Wanaka is heaps different.Minder toeristisch, langzamer, bredere wegen, meer locals, minder bruisend en daardoor stiller. De natuur is net zo mooi als je het mij vraagt. Het was herfst, en het was prachtig. Welke van de 2 steden mooier is? Geen idee. Hangt ervan af waar je naar op zoek bent. Anyway, ik zat daar 's avonds bij het meer, de maan was superfel en het leek wel of er steeds meer sterren aan de hemel verschenen. Ik hou van deze momenten.
Na een tijdje daar gezeten te hebben liep ik terug naar het hostel waar een jongen gitaar aan het spelen was in de gezamelijke woonkamer. Ik ging bij hem zitten, schreef wat in mn notitieboekje en maakte een praatje. Heel chill. Ik probeerde een tweede nacht in Wanaka te boeken maar alle hostels waren vol vanwege de easter holiday.Twee weken paasvakantie voor de mensen die aan deze kant van de aardbol wonen. Shit. Ik voelde me kut, wist niet waar ik naartoe wilde gaan. Ik zou naar Franz Josef kunnen gaan maar ik had geen vervoer en eigenlijk ook geen zin. Ik was moe van het reizen, moe van nieuwe plekken, moe van verplaatsen. Ik had geen zin meer. Besloot dus om gewoon terug naar m'n happy place te gaan en boekte gelijk maar 3 nachten bij Base, Queenstown!
De volgende dag voelde ik me stukken beter. Ik vond Wanaka heerlijk omdat alles er langzamer lijkt te gaan. Ik zocht een koffietentje op en zat ruim een uur op het terras mensen te kijken. Een uur. Ik dacht aan papa en aan dat ik altijd naar hem op keek omdat hij zo goed niks kon doen. Gewoon zitten, mensen kijken, beetje nadenken. En nu deed ik het zelf en vond het heerlijk. En het voelde niet eens als een uur. Daarna liep ik naar het meer, ging zitten op het gras. Deed weer precies hetzelfde. Zitten, mensen kijken, beetje nadenken, schrijven in m'n notitieboekje. Na een tijdje begon mijn buurman, die ook op het gras bij het meer zat, tegen me te praten. Hij bleek uit Argentinië te komen en woonde tijdelijk in Wanaka. We hadden een interessant gesprek. Na een paar uur nam ik afscheid van hem en liep ik terug de stad in om rond te kijken in de winkeltjes. Opeens hoorde ik muziek. Het was een meisje dat viool speelde op straat, pal voor de supermarkt. Ik bleef even luisteren en kwam met haar aan de praat. Ze vertelde dat ze diezelfde dag nog naar Queenstown zou gaan, dus ik vroeg of ik met haar mee kon rijden. Nadat we afgesproken hadden hoe laat ze me zou oppikken vervolgde ik m'n stroll through town.Aan het einde van de dag pikte ze me op bij m'n hostel en reden we naar Queenstown. We klikten goed en hadden een hoop lol in de auto!
Eenmaal in Queenstown was ik superblij om terug te zijn. Ik liep rond met een grote glimlach. Die avond leerde ik een groepje vrienden kennen die uit Amerika kwamen en op dit moment studeerden in Wellington (stad op het noorder eiland). Ze reisden het zuider eiland rond tijdens de paasvakantie. Ik ging uit met hen en had een superleuke avond.
Dit was een van mijn favoriete dagen van mijn hele reis. Het was zo relaxed, ik was de hele dag alleen maar juist daardoor ontmoette ik al deze mooie mensen.
De volgende dag ontdekte ik de Piano Busker. Een straatmuzikant die in Queenstown speelde. Zijn muziek was allemaal origineel en wat hij speelde was supermooi. Ik bleef kijken tot hij stopte met spelen (denk: een uur). Absorberen. Een van de Amerikaanse vrienden van de dag ervoor kwam even langs om te luisteren. We klikten goed en kletsten wat, we werden in korte tijd goede vrienden. Daarna ging ik nog even op het muurtje bij het meer zitten om te schrijven in m'n boekje. Maakte een praatje met iemand uit Melbourne. 's Avonds ging ik uit eten met een van de vrienden die ik voordat ik naar Wanaka ging had leren kennen. Ohhh, uit eten gaan is zo veel meer waard als je al een week in hostels eet! Het was heerlijk. We hadden een superleuke avond!
Donderdag was mijn laatste volle dag in Queenstown, de volgende ochtend zou ik om 8 uur de bus pakken naar Christchurch. Mijn Amerikaanse vriend ging diezelfde dag nog weg. Afscheid nemen is het ergste aan reizen. Zowel van mensen als van plekken. Ik zou zo graag nog wat meer tijd doorgebracht hebben met alle mensen die ik heb ontmoet, of op de plekken die ik ben geweest. Maar dat kon niet. Anyway, we spendeerden de dag bij het meer, mijn favoriete plek. De Piano Busker speelde, ik kocht zijn cd. Het was mooi weer, niet te koud. Een goeie laatste dag. Nadat ik afscheid had genomen van mijn Amerikaanse vrienden ontmoette ik een meisje in het hostel, ze was heel aardig en ik vroeg haar mee naar het meer om de zonsondergang te bekijken. Oh man, het was de allermooiste zonsondergang die ik ooit had gezien. Het leek in totaal wel een eeuwigheid te duren, en elke minuut veranderden de kleuren in de lucht van blauw naar geel naar oranje naar fel roze naar paars. Het was zo mooi... Het einde van m'n reis kwam nu wel echt heel dichtbij.
De volgende dag vertrok ik naar Christchurch. De hele dag zat ik in de bus, niets boeiends dus. De dag erna was wel boeiend. Ik had tot ongeveer 3 uur 's middags de tijd voordat ik naar het vliegveld moest. De dag begon al goed: het was warm genoeg in Christchurch om buiten te ontbijten! Genietmomentje (: Ik leerde in het hostel een meisje uit Zwitserland kennen en samen gingen we de stad in. Het was Goede Vrijdag en daarom was er een marktje met allemaal leuke kraampjes en mensen en muziek. Het was een stuk warmer dan het koude Queenstown (QT: 5 lagen kleding over elkaar. Chch: t-shirt en lange broek). Het meisje en ik klikten super goed en we hebben nog steeds contact, ondanks dat we elkaar in totaal maar vijf uur hebben gezien. Het was de perfecte laatste dag.
Die avond was het dan zover. Einde van m'n reis. Hup, terug naar Sydney. Frank, Hannah en de kids waren een weekend weg dus ik had het huis voor me alleen. Gelukkig kwam Jason, een goede vriend van me, me ophalen van het vliegveld en bleef hij me nog even gezelschap houden. Het duurde niet lang voordat ik in slaap viel die avond. Ik was kapot.

Mijn Nieuw Zeeland avontuur is over. Ik knijp mezelf nog steeds om zeker te weten dat dit wel echt gebeurd is. Gelukkig heb ik alles opgeschreven in m'n boekje en foto's gemaakt, anders zou ik het nog steeds niet geloven. Dat notitieboekje, grappig verhaal, heeft me heel ver gebracht deze reis. Ik kreeg het van opa en oma voordat ik vertrok naar Australie om elke dag iets in op te schrijven. In het begin heb ik dat trouw gedaan, maar hoe langer ik in Sydney was hoe normaler het leven werd. Na een tijdje schreef ik nauwelijks meer. Ook had ik m'n blog waar ik zo nu en dan wat voor schreef en dat was toen even voldoende. Totdat ik besloot om in m'n eentje naar Nieuw Zeeland te gaan. In Nieuw Zeeland was ik natuurlijk helemaal in m'n eentje. Ik ben goed in alleen zijn, ik ben graag alleen. Heerlijk om met niemand rekening te hoeven houden en te doen waar ik zelf op dat moment zin in heb. Zoals ik in een vorig verhaaltje al vertelde had ik alle notificaties van alle apps op m'n telefoon uitgezet. Ik wilde zo min mogelijk tijd verspillen op m'n telefoon. In plaats daarvan begon ik te schrijven in m'n boekje. De eerste week nog niet zo veel, ik veel te druk met nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe plaatsen ontdekken. Na een paar dagen schreef ik meer en meer en meer. Gedachten, dingen die me opvielen, over plekken waar ik was geweest, van alles. Ik deel graag m'n ervaringen met andere mensen maar als dat even niet kon dan was dat boekje er. Het werd de beste vriend die ik deze reis heb gekregen. Ik heb een hoop mensen ontmoet met dat boekje en een pen in m'n handen (:

Backpacken is echt een van de mooiste dingen in de wereld. Alle cliches zijn waar. Je gaat letterlijk back to basic en leert daardoor een hoop over jezelf. Bijvoorbeeld hoe lang je werkelijk kunt zonder douchen, of hoe lang je dezelfde kleren kan dragen zonder ze te wassen, haha. Maar je leert ook om open te staan voor nieuwe mensen. Je leert observeren en absorberen. Afscheid nemen. Van mensen die in 1 dag van vreemdelingen naar vrienden voor het leven gaan, maar ook van plaatsen. En oh, onderschat de plaatsen niet. Ik heb Queenstown twee keer proberen te verlaten maar ik kwam steeds terug.
Je leert de persoon kennen die je bent onder de mooie kleren en/of make-up die je in het dagelijks leven draagt. Wie ben jij wanneer je al dagen in dezelfde outfit rondloopt? Wie ben jij wanneer je er elke dag uit ziet als een zwerver omdat het koud is en je alle kleren die je hebt over elkaar draagt? Wie ben jij wanneer je geen enkele privacy meer hebt omdat je elke nacht met minstens 7 anderen op een slaapzaal slaapt?

Ik ben weer thuis, terug bij m'n lieve gastgezin. Ik zit in de lounge (de woonkamer) dit verhaaltje te typen en elke paar minuten komen Lily en Albie langs om met me te knuffelen. De kids hebben me gemist, en ik hen. Fijn om terug te zijn. Fijn om weer in m'n eentje in een slaapkamer te slapen. Fijn om wakker te worden van de kaketoe's. In het begin vond ik het kut om niet meer in Nieuw Zeeland te zijn en was ik moe en emotioneel. Maar niemand kan me dit ooit afnemen. En hoe veel geluk heb ik om Sydney mijn thuis te kunnen noemen?! Morgen begint de werkweek weer. Back to reality!

Bedankt Nieuw Zeeland. Bedankt lieve mensen die ik heb ontmoet, every single one of you. Bedankt Queenstown voor alles wat je me hebt geleerd.

(Ik mis het)