Hallo! Even weer een verhaaltje want oh man, ondanks dat ik hier nog geen week ben heb ik al veel te vertellen.

Het was best een onrustige week. Echt last van een jetlag had ik niet omdat ik het geluk had dat het al avond was toen ik aan kwam met het vliegtuig. Na het vliegen was ik best moe, dus viel ik gelijk in slaap en had ik dus ook direct het juiste dag- en nachtritme te pakken. Wel was ik elke ochtend vroeg wakker van de warmte. Woensdag waren er zelfs record temperaturen gemeten, ’s ochtends om 4 uur was het in Sydney al 30 graden, en overdag steeg de temperatuur naar over de 40 graden! Waarom was het dan onrustig? Nou, het was gewoon erg wennen om ineens in een ander huis te slapen, andere dingen te eten, nieuwe mensen te ontmoeten, andere geluiden te horen en geuren te ruiken. Engels praten was voor mij nooit een probleem in het verleden, maar in combinatie met alle bovengenoemde dingen was het aardig wat keren kortsluiting in m’n hoofd. Daar werd ik gigantisch moe van, de hele dag door. Ik wilde alleen maar in bed liggen onder de dekens (heb ik natuurlijk niet gedaan, ghehe). Vanaf woensdag begon ik me eindelijk wat lekkerder te voelen en kon ik zonder te veel na te denken een normaal gesprek voeren. Wel zo prettig. Verder is het lekker stil in huis, moeder Hannah en de kids zijn nog op vakantie bij hun familie in Engeland. Frank moest eerder terug naar Sydney om te werken, maar zij zijn daar nog even gebleven. Het is immers zomervakantie voor hun. Kwam mooi uit zo, ik had even een weekje om bij te komen van de reis.

Een korte (ja, korte) samenvatting van wat ik tot nu toe heb gedaan:

Zaterdag deed ik eerst een bushwalk in het bos achter het huis. Daarna ben ik met Frank naar een stranddorpje geweest, Bundeena, zo’n half uur rijden hier vandaan. Ik heb ook een stukje zelf gereden. Ging aardig goed, al zei Frank wel dat ik hier en daar op een haar na een paaltje miste. In Bundeena heb ik voor het eerst in mijn leven (voor zo ver ik me kan herinneren) in de zee gezwommen! Wat een belevenis zeg. Ik vond het echt nogal wat, ik ben namelijk helemaal geen zwemfanaat maar dit vond ik echt geweldig! Blauw helder water, aangename temperatuur (niet steenkoud zoals in Nederland) en bijna geen golven. Prachtig uitzicht ook, met allemaal luxe grote dure huizen aan de rand van het strand. Je zal d’r maar wonen.

Zondag ging ik met een andere au pair naar Sydney. Een Nederlands meisje, heb haar via Facebook leren kennen. Zij was al 4,5 jaar van huis! Op zondag kun je in Sydney voor $2,50 de hele dag reizen met het openbaar vervoer. Ideaal als je veel wil zien. Ik ging met de trein vanuit de Shire (het gedeelte van Sydney waar ik woon) naar de stad. Daar gingen we even een Australische simkaart voor me halen zodat ik lekker overal kan internetten en bellen. Toen dat eenmaal geregeld was liepen we richting het Opera House en de Harbour Bridge, want daar moest ik natuurlijk als eerste naartoe. Lekker toeristisch, heerlijk. We namen daar de ferry naar Taronga Zoo. We gingen niet de Zoo in (dat bewaar ik voor een volgende keer) maar maakten een wandeling. Een heleboel lekker gekletst, langs het strand gelopen, mooie schelpen gevonden, dure huizen gezien… Daarna gingen we met de bus terug naar de stad om wat te eten. Het was echt een te gekke dag. Sydney doet me denken aan New York. Het heeft hoge gebouwen en het heeft geen echte historische “basis”, maar een mengelmoes van allerlei culturen en invloeden. Veel Aziatische, maar uiteraard ook Europese invloeden en invloeden van de oorspronkelijke cultuur.

Maandag begon de werkweek. Frank ging weer aan het werk en van Hannah ik kreeg via de mail een lijst met dingen die ik deze week alvast kon doen. Ik koos ervoor om thuis te blijven om het huis te leren kennen, wat werk te doen en te zwemmen in hun zwembad. Het zwembad is perfect trouwens, niks geen koud water met chloor, maar lekker warm water met zout! ’s Avonds ging ik met Frank mee naar z’n Rugby League wedstrijd. Dinsdag ben ik met de auto op pad geweest naar Cronulla, een groot strand op 20 minuten rijden van huis. Ik was er al vroeg, rond 11 uur, want het zou heel warm worden. En dat was het ook. Heel. Erg. Warm. Ik was met anderhalf uur alweer thuis, zo warm. ’s Middags kwam de au pair van vrienden van Frank en Hannah, met 2 van de kinderen. We gingen zwemmen in de achtertuin. Woensdag heb ik weer de auto meegenomen op avontuur. Ik wilde even naar wat belangrijke plekken rijden, zoals de school, winkels en het park. Ik was op weg naar het park toen de tomtom aangaf dat ik een afslag moest nemen. Ik twijfelde op het laatste moment of dit wel de goede was, en reed door. Ik dacht: als het wel de goede was kan ik wel ergens omkeren. Nou niet dus. Ik reed de wijk uit, kilometers en kilometers verder. Ik kwam langs bossen, bergen, bruggen, rivieren. Alles kwam ik tegen. Wát een mooie omgeving. Maar geen plek om te keren. Toen ik eindelijk een afslag kon nemen was ik zo’n 15 kilometer verder (ofzo). Oeps! Gelukkig was het die dag ook mega warm dus was het niet erg dat ik lekker in de auto zat met airco aan. Ze hebben trouwens een automaat, dus dat is ideaal rijden. Ik wil ook een automaat.

Vandaag is het donderdag, mijn laatste vrije dag. Vanavond is het gezin weer compleet, dus ik neem deze dag om me mentaal voor te bereiden op de drukte van 3 kinderen. Misschien ga ik dat doen aan het strand. Of in het zwembad. Hmm, moeilijke keuze. Het is ook eindelijk afgekoeld, de koudste dag van de maand zelfs! Het voelt ook echt wel koud aan hoor. Het is 19 graden, ik zit buiten op dezelfde plek als de vorige keer, in een zomerjurk. Eigenlijk wil ik panty’s en een vest aandoen. De kaketoe’s maken een lawaai van jewelste, niet normaal. Wat een geschreeuw.

Een superleuke week dus! Maar toch ook onrustig... Niet omdat ik het druk had, maar omdat het gewoon echt wennen is om bij een gezin dat je nog nooit hebt gezien in huis te wonen. Soms heb ik zo'n gek gevoel, dan wil ik gewoon naar huis. Waar alles lekker gewoon is, waar ik precies weet hoe ik me moet gedragen, waar ik weet wat ik moet doen. Waar ik als ik me verveel lekker naar Emmen of Enschede kan gaan, waar vervolgens óók niks te doen is. Simpel.

Deze stad is overweldigend. (Mooi.)