ikgaverweg.reismee.nl

Ik ben nu nog hier.

Joehoe! Ik zit hoog in de bergen, bij de familie thuis. De familie in de Blue Mountains, in Sydney bedoel ik dus. Ik ben sinds een paar dagen weer terug in Sydney na m'n reis, ik ben moe en een beetje ziek maar ook blij. Morgen, morgen vlieg ik naar Nederland. Ik besef het niet. Ik denk er niet aan. Dat wil ik ook niet. In plaats daarvan wil ik genieten. En oh wat heb ik genoten van m'n laatste paar dagen in Australie. Dit deed ik door dichtbij de allerliefste mensen in Sydney te zijn: de kiwi's, m'n oude gastgezin, Kiki, en de familie in de Blue Mountains. Maar eerst zal ik het verhaal van mijn oostkustreis even afmaken:

Na m'n couchsurf avontuur in Rainbow Beach reisde ik naar Noosa. Ik had nog geen hostel geboekt dus ik nam maar gewoon de eerste de beste en BAM, beste keuze ever. Superleuk hostel, klein maar fijn. Zo'n hostel waar er een ongeschreven regel is waarbij alle acht personen in de slaapzaal de deur gewoon lekker openlaten en de sleutel nooit gebruiken. Dat zijn de besten. Ik zou aanvankelijk maar 1 nacht in Noosa slapen en dan doorgaan naar de Everglades, een natuurgebied waar ik zou kamperen in de bush en kayakken over de rivier. Supervet, maarrrrr ik veranderde m'n plannen toen ik niet zulke goede verhalen over de tour hoorde. Ik was ook zo moe van het reizen (besef dat ik overal slechts twee, soms maar een nacht was en daarna weer moest inpakken, in de bus zitten, in een nieuw hostel moest settlen, nieuwe mensen ontmoeten, etc...), ik had behoefte aan een break en dit hostel was daar perfect voor. Goede sfeer, lekker rustig, prima bedden... Het voelde heerlijk om ff op dezelfde plek te blijven, ik kon eindelijk weer vers voedsel kopen zoals melk en veel groente, want ik hoefde er niet mee te zeulen en kon het gewoon in de koelkast zetten. Kleine genietmomentjes van een backpacker. Al snel ontmoette ik Andreas uit Zweden. We hadden dezelfde soort humor en kookten samen om kosten te besparen. Hij vertelde dat hij de komende dagen Moosa wilde ontdekken en had wel behoefte aan een reisgenoot, dus we maakten plannen van wat we wilden zien. Noosa is een vakantiebestemming voor Aussies en naast heaps of Aussies zijn er veel fancy restaurantjes, een mooie winkelstraat en een mooi strand. Een gekke plek wel, iedereen is er tourist, of je nou uit Australie of ergens anders vandaan komt. Niemand kent elkaar en niemand groet elkaar. In het begin voelde ik me hier totaal niet thuis en ik snapte niet waarom ik hier nou zo nodig naartoe moest van de jongen van het reisbureau waar ik deze reis boekte. Maar nu ik er toch was kon ik er maar beter van genieten. Het was fijn om even niet omgeven te zijn door internationale backpackers, goedkope reisbureaus die je van alles wilden aansmeren en goedkope pubcrawls die in the end helemaal niet goedkoop zijn.

Op zaterdag ging ik met Andreas naar het National Park. NU snapte ik waarom ik hier zo nodig naartoe moest van de jongen van het reisbureau. De zee in Noosa is werkelijk schitterend, zo blauw en zo helder. Veel surfers. We zagen dolfijnen en walvissen en een koala. Daarna lagen we op het strand en zwommen we in de blauwe zee. Het was echt een te gekke dag, maar zoals het gezegde luidt: after a high comes a low. Ik merkte dat ik intens blij werd van het reizen, het ontdekken van nieuwe prachtige plekken en het leren kennen van lieve mensen en oh man, ik leefde het zo intens en waardeerde het immens. Helaas werden de dipjes die daar tegenover stonden ook groter, ik zat dus echt in een achtbaan. Anyway, ook in Noosa had ik weer een dipje of vier. Zo moe ook. Moe. Ik trok me maar gewoon terug op de kamer, oortjes in, muziek luisteren. Beetje schrijven in m’n notitieboekje. Soms wist ik gewoon niet meer wat ik wilde. Dan vroeg ik mezelf: wat heb ik op dit moment nodig om me beter te voelen? Familie of vrienden spreken? Slapen? Eten? Douchen? En soms was het gewoon niks, dan was het leeg, op. Kon ik me nergens toe zetten. Gewoon even lekker verdrietig zijn zodat ik straks weer blij kan zijn. Gelukkig kwam dat altijd weer, dat blij zijn. (: Wat ik verder in Noosa heb gedaan is onder andere kayakken, uitgaan, op het strand liggen, muziek maken in het hostel, lekker koken, wandelen en chillen. Noosa is mooi. Moeilijk afscheid, Onvergetelijk.

Next stop: Brisbane. In totaal had ik 26 uur in deze stad, blijkbaar vond de jongen van het reisbureau dat genoeg. Prima. Ik ontmoette Anne, het Duitse meisje die ik telkens weer tegenkom, weer bij de bushalte en samen gingen we naar Brisbane. Had niet gedacht dat het zo’n opluchting zou zijn om weer hoge gebouwen te zien. Het was zo fijn om weer in een stad te zijn! Lekker mengen in de anonimiteit. Een Engels meisje dat in Sydney als au pair had gewerkt werkte nu in een hostel in Brisbane, dus daar overnachtte ik natuurlijk. Tja, Brissy. Wat moet ik erover zeggen. Ik merk dat als ik een plek wat minder leuk vind ik de neiging heb om hem maar gewoon over te slaan. Beetje zonde want het was wel echt heel leuk in Brisbane. Ik zag er drie jongens van het vorige hostel in Noosa weer, we gingen die avond samen uit. Overdag liet ik Anne lekker in het hostel en liep ik een beetje door de stad en genoot ik van de stadsdingen. Omdat het winter is was er een schaatsbaan midden in de stad... Waar ik dus in korte broek met zweet op m'n voorhoofd naar zat te kijken. Schaatsen in zomerkleren lijkt me zwaar onpraktisch, doet erg zeer als je valt lijkt me. De volgende ochtend vertrok ik alweer, hup in de bus naar Byron Bay. Dit was de laatste stop voor ik weer naar Sydney ging, het was al bijna afgelopen! Wat was het allemaal snel gegaan...

Byron Bay. Zucht, Byron Bay. Voor ik begin moet je weten dat Byron Bay bekend staat om de hippies die er wonen, de vibes die er fantastisch zijn, festivals, drugs, surfers, mannen met lange haren en vrouwen met okselhaar en zonder bh. Iedereen die ik tegenkwam tijdens het reizen sprak vol lof over deze plek. Hoge verwachtingen dus. Ik kwam 's avonds aan in het hostel, wat groot en onpersoonlijk was en vol met onsociale arrogante mensen die alleen maar geven om "zien en gezien worden" en, niet te vergeten, waar het feestje is vanavond. Bluhhhh, is dit het nou? Hier moest ik nog 5 dagen blijven...? Ik voelde me niet op m'n plek maar tegelijkertijd kon het me ook niet schelen want pff, met zulke mensen wilde ik niet eens vrienden maken. Die eerste avond zocht ik Magda op, een meisje dat ik ken uit Sydney die ook aan het reizen was. Had totaal geen zin om in het hostel te blijven en daarnaast is het natuurlijk superleuk om haar weer te zien. Hele leuke avond gehad in een bar met een liveband. De sfeer was er top, iedereen was heel relaxed. Goeie eerste avond.

Mijn eerste volle dag in Byron was Anna's verjaardag, hoeraaa, dus ik had haar natuurlijk even gebeld. Daarna verliet ik het hostel om een beetje rond te lopen en mensen te kijken (mensen kijken is heel erg leuk in Byron Bay). 's Avonds was er karaoke in het hostel en ik ontmoette twee chille Aussie meiden waarmee ik de volgende dag op pad ging om naar een waterval te gaan. Pas op dag derde avond ontdekte ik de drumcircle, die elke dag bij zonsondergang gehouden wordt bij het strand. Zodra de zon onder is komen er vanuit elke richting mensen met hun djembé's naar de "drumcircle" om daar te spelen. In totaal waren er ongeveer acht drummers, en er was een meisje met prachtig lang krullend haar dat in het midden danste (ze leek net een fee, zo mooi). Het was supervet en er kwamen onwijs veel mensen op af.

Op dag drie struinde ik over een marktje en deed ik de welbekende wandeling naar de vuurtoren van Byron Bay. Onderweg zag ik onder andere dolfijnen, heaps of walvissen, een schildpad en een rog. Aan het einde van de middag genoot ik samen met minstens honderd vreemdelingen van de straatmuzikant die speelde. Dat was zo nice hey... Het begon al golden hour te worden, jeweetwel aan het einde van de middag wanneer de zonnestralen als van goud lijken, en de zon scheen heerlijk warm. Ik wilde eigenlijk naar het hostel voor water en eten maar oh, ik zat daar zo comfortabel op het gras met al deze mensen te luisteren naar de muziek. En ik zat zo na te genieten van deze dag. Het was even goed zo. Echt even goed zo. Daarna ging ik naar de drumcircle en op deze avond was het nog drukker dan de dag ervoor. Er speelden wel zo'n vijftien man op allerlei verschillende djembé's en trommels en er waren een heleboel mensen aan het dansen. Het was een groot feest. Heerlijk gedanst. Aan het strand. Met aan de ene kant de zon die langzaam achter de bergen verdween en de lucht in de meest prachtig felle kleuren achterliet, aan de andere kant de diepblauw/paarse lucht en de volle maan die opkwam. Het was magisch. Wat een vibe.

Op de laatste dag ging ik met wat mensen van het hostel naar het strand en zwom ik in de zee. Vanaf het strand zagen we een walvis in de zee, zo vet.

Het waren heerlijke dagen op deze plek. Byron Bay heeft me leren dansen.

Ik nam een nachtbus naar Sydney en tadaaa, daar was ik weer! Eindelijk, home away from home. Sydney. Waar ik de weg tenminste weet. Ik ging dit keer niet naar een nieuw hostel toe, maar naar het huis van de kiwi's. Genieten van luxe zoals een zachte badjas na het douchen en privacy. Het was fijn om iedereen weer te zien (en iedereen was jaloers op m'n mooie bruin verkleurde huid hihi). De dag nadat ik in Sydney aankwam ging ik bij m'n oude gastgezin langs om te eten. Hannah en Frank waren heel blij me te zien en de kids ook! Het was zoooo fijn om ze weer te knuffelen. Op woensdag keken we thuis de State of Origin rugby wedstrijd. Op donderdag sprak ik af met Kiki, m'n Nederlandse au pair vriendinnetje. Ze zou die dag vertrekken en het was zo gek dat we afscheid moesten nemen... Als je een van m'n eerste verslagjes terugleest zie je dat ik op mijn tweede dag in Sydney de ferry nam en over het strand liep samen met Kiki. We hebben de afgelopen maanden veel avonturen beleefd en ook veel gedeeld samen. Ik wens haar het allerbeste toe. Nadat ik afscheid van haar had genomen nam ik de trein naar de Blue Mountains om naar de familie te gaan voor een paar dagen. Heel fijn om tijd met ze door te brengen voor ik weer naar Nederland ga. Gisteren maakten Kitta en ik een wandeling op de top van een berg en het uitzicht was fenomenaal. Ze leerde me van alles over de bloemen, planten en bomen die we onderweg tegenkwamen. Daarna dronken we thee in een theehuisje in Leura. Er staan veel Europese bomen in Leura. Zonder blad, want het is winter. Gaf me zo'n nostalgisch gevoel! Australische gumtrees verliezen namelijk niet hun bladeren in de herfst en verkleuren zelfs niet. Hierdoor voelt de herfst hier heel anders, al is het best koud. In Leura had ik dat heerlijke winterse gevoel weer, vrijdagmiddag, donkergrijze lucht, lege bomen, mensen op straat... (Ik kon de feestdagen al ruiken...) Greg en Kitta zijn echt hele fijne hosts. Ze laten je thuis voelen zonder daar veel moeite voor te doen. En ze wonen zo prachtig hier... Dit is echt mijn droom. Midden in de bergen, haardvuur binnen, vuurplaats buiten, en de mensen die je liefhebt om je heen. Wat wil een mens nog meer?

Dat was dus de oostkustreis! Het was fantastisch.

Ik zou hier kunnen schrijven hoe het voelt om weg te gaan, maar ik heb totaal geen zin om daarover na te denken. (:

Ik ben nu nog hier <3



Reacties

Reacties

Rolinka

Nog even......

Joke

Time flies ....

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!