Ja hoor, het is weer zover. Er is iets misgegaan; ik heb de bus gemist. Oepsie. Ik ben op dit moment in Cairns, Queensland. Hier ben ik al 5 dagen en vandaag wilde ik heel graag door naar m'n volgende bestemming: Mission Beach (en nee, ik ga niet skydiven). Maar helaas miste ik dus de bus. Nu zit ik om acht uur 's ochtends in het gras bij de bushalte m'n shit te regelen: hostel bellen dat ik vandaag niet kom, slaapplek regelen voor vannacht, bus boeken voor morgenvroeg. Ach ja. Het kan erger. Cairns is geen vervelende plek om te zijn, het ligt in het tropische noorden van Australië en het is hier overdag rond de 25 graden. Het is een mooi stadje met mooie gebouwen, palmbomen, omgeven door bergen bekleed met regenwoud. Heel groen is het hier.

Let's rewind for a second. Tot een week geleden wist ik namelijk nog helemaal niet dat ik op dit moment in Cairns zou zijn. Na m'n verslagje van de vorige keer ging ik vol goede moed naar een reisbureau in Sydney. Ik had namelijk zoveel verschillende ideëen voor bestemmingen en ik wilde graag hulp van iemand met me meedacht.De jongen die me hielp heeft ervoor gezorgd dat ik echt alles uit deze reis haal door een fantastische route voor me uit te stippelen van Cairns langs de oostkust naar beneden naar Sydney. Met de bus reis ik vier weken lang van bestemming naar bestemming. Eenmaal weer terug in Sydney blijf ik nog een paar dagen om afscheid te nemen van familie en vrienden en daarna is het zover: terug naar Nederland.

Op dezelfde dag dat ik deze reis boekte zag ik m'n au pairvriendinnetje Mariëlle, die ook uit Nederland komt, voor het laatst. Zo jammer :( Afscheid nemen is nooit leuk. Gelukkig zie ik haar in Nederland hopelijk snel. We gingen samen de stad in. 's Avonds liepen we door de Queen Victoria Building, het mooie en luxe warenhuis middenin Sydney, toen we opeens pianospel hoorden. Het kwam van de bovenste verdieping. Er stond een vleugel, en daar moest ik natuurlijk even gebruik van maken... Ik speelde en zong wat en verzamelde wat omstanders. Een jongen begon tegen me te praten en het bleek dat hij zelf ook speelde. Hij speelde en ik zong een aantal nummers. De akoestiek in die ruimte is prachtig, de muziek vult het hele gebouw. De omstanders vonden het blijkbaar mooi, we kregen zelfs verzoekjes en er werden iphones tevoorschijn gehaald om te filmen. Haha. Wat een ervaring. Muziek gemaakt in de enige echte QVB.

Maar goed, even terug naar die reis. Zo kwam het dus dat ik drie (DRIE) dagen had om een vliegticket naar Cairns te boeken, een backpack te kopen (die had ik namelijk nog niet, ik leende hiervoor die van m'n gastgezin), research te doen naar alle plekken die ik ga bezoeken, m'n spullen in te pakken en GAAN MET DIE BANAAN. Het hele weekend stond in het teken van voorbereiding. Behalve zaterdagavond dan, ik besloot voor de allerlaatste keer uit te gaan in Cronulla. Als ik weer terug ben van deze reis ben ik slechts een paar doordeweekse dagen in Sydney en kan ik dus niet meer op zaterdagavond uit. Ik vond iemand op de au pair facebookgroep die met me mee wilde (m'n au pairvriendinnetje waar ik normaal mee ga is al naar huis, helaas). Het was een topnacht. Om half 6 's ochtends kwam ik thuis, terwijl de clubs in Cronulla rond een uur of 3 al sluiten. Het klikte gewoon zo goed met dat meisje dat we urenlang bleven hangen en kletsen. Balen dat ik wegga, het klikte net zo goed. (Story of my life while travelling)

Maandagochtend vertrok ik naar het vliegveld. Het was heel gek om weg te gaan, want dit keer was er letterlijk niemand om afscheid van te nemen. De Kiwi's, bij wie ik verbleef (zie vorige verslag), waren een lang weekend naar Melbourne en ik paste op het huis dus was helemaal alleen. Zo lang op reis gaan, en niemand om een knuffel te geven of doei tegen te zeggen gaf een vreemd gevoel. Ik had voordat ze weggingen natuurlijk afscheid van ze genomen en had Kiki zaterdag nog gezien, en ik kreeg lieve berichtjes van vrienden in Nederland (: Zenuwachtig was ik echter totaal niet, ik stond er eerder superrelaxed in. Het was inmiddels de derde keer vliegen van Sydney Airport, en de zesde keer vliegen in vijf maanden. Ik vond het allemaal wel prima, 't zou allemaal wel loslopen. Opstijgen of dalen boven Sydney is wel echt something special trouwens. Afhankelijk van aan welke kant je in het vliegtuig zit zie je of de Harbour Bridge en het Opera House, of het zuiden van Sydney, dus Cronulla en het Royal National Park. Ik woonde al die tijd in het zuiden en het was zo mooi om al m'n favoriete plekjes te zien liggen zoals Cronulla, Caringbah, Engadine, Bundeena en zelfs Wollongong kon ik zien. Sydney is ook zo prachtig gevormd. Mooi land, Australië. ;)

Drie uur later landde ik in Cairns. Tropisch was het inderdaad, groene bergen, palmbomen, vogelgeluiden... En warm! Stukken warmer dan Sydney waar het op dit moment winter en koud is. Ook hier in Cairns is het echter winter dus ondanks dat je hier wel in een korte broek en t-shirt kan rondlopen is het wel wat fris om te zwemmen. Lang verhaal kort: Ik heb in Cairns niet veel meer gedaan dan de stad verkennen, een duik nemen in de Lagoon, boek lezen en jamsessies houden met hostelgenoten (één van hen had een gitaar, YES). Ik zou gisteren gaan snorkelen en duiken in the Great Barrier Reef maar op het laatste moment was dat afgelast omdat de boot stuk was. Zo jammer!!! :( Er is verder niet erg veel te doen hier, alle tours naar the Great Barrier Reef en de Daintree Forest zijn erg prijzig. De omgeving is hier prachtig, maar overal heb je een auto voor nodig. Wel ging ik samen met twee anderen uit het hostel met de auto naar Kuranda, zo'n drie kwartier buiten Cairns, en nam ik de bus naar Trinity Beach, ten noorden van Cairns.

En nu zit ik dus hier, in het gras, met m'n iets te zware backpackie door de boodschappen die ik meezeul. Mooi de tijd om even voor de blog te schrijven. Ik ga maar eens richting de Lagoon lopen om daar te chillen. Toch jammer van die bus, maar goed, niks aan te doen - morgen weer een kans.