Mijn reisblog staat vol met de avonturen die ik beleef, reisjes die ik maak en plekken die ik bezoek. Daar ben ik superblij om en dankbaar voor. Ik heb al zoveel mooie dingen gezien en beleefd, ik geloof het zelf haast niet... However, mijn voornaamste reden om naar Australië te gaan was om te werken als au pair. Dit heb ik de afgelopen vier maanden met heeeeel erg veel plezier gedaan. Gedaan, ja, want ik ben geen au pair meer!

Na mijn vakantie naar Melbourne en de vakantie van mijn gastgezin naar Thailand zaten we met z'n drieën bij elkaar om te bespreken hoe we verder zouden gaan. Er waren een aantal miscommunicaties geweest en dingen voorgevallen. Al met al was er gewoonweg teveel gebeurd en waren we geen goede match meer. Jammer, maar ik was eraan toe. Woensdagochtend blies ik daarom het stof van de twee grote rode koffers onder m'n bed, pakte ik m'n spullen in en nam ik afscheid. Hannah en Frank waren heel lief en boden me alle hulp die ik nodig had om mijn volgende stap te zetten. Het afscheid was goed, liefdevol en een tikkeltje emotioneel... We hebben nog wat foto’s gemaakt met de kids, ik ga ze vreselijk missen. Vooral de heerlijke middagen in de speeltuin, koekjes bakken, dansen en zingen. (En stiekem ga ik het verschonen van Albie's luiers ook best missen, hihi.) Maar het aller-aller-allermeest; de spontane knuffels, cuddles en kusjes. Ik ben dankbaar voor de fantastische tijd die ik bij ze en met ze heb gehad!

Daar stond ik dus. Homeless and jobless, aan de andere kant van de aardbol. Alles wat ik heb zat in deze twee koffers. Ik had maar een beetje geld. En een auto. Dat heerlijke gevoel, lieve mensen, was a different kind of freedom. Ik besefte me: Alles. Is. Mogelijk.

Ik ben ontzettend, ONTZETTEND dankbaar voor wat mijn vrienden hier voor me hebben gedaan. Tyson, Jason en Magda delen een appartement en lieten me bij hen slapen zodat ik niet naar een hostel hoefde. Jason liet me die hele dag zijn auto lenen zodat ik mijn spullen kon verplaatsen. Echt super van ze!
Kiki zorgde ervoor dat ik de volgende dag alweer een sollicitatiegesprek had bij een gezin in Sydney! Helaas voor mij kozen ze voor een ander meisje. Maar toch, dat had Kiki wel ff mooi geregeld!
Zonder dat ik had gezegd dat ik geen baan meer heb kreeg ik op Facebook allerlei berichtjes van andere au pairs die ik ken in Sydney met tips waar ze nog op zoek zijn naar een au pair. Zo lief!
Ik ben ook mega mega dankbaar voor de vrienden in Nederland die er voor me zijn en zijn geweest de afgelopen weken. Hun steun en advies heeft me geholpen om de juiste keuzes te maken. Dat betekent heel veel voor me en ik ben dankbaar dat ik ze altijd kan bellen en skypen! (Ik weet niet of jullie dit lezen maar mijn dank is heel erg groot)
Tot slot ben ik dankbaar dat mama er altijd is om naar me te luisteren en me advies te geven! (Ik weet dat je dit leest, dus dankje mam)

Op dit moment ben ik dus nog steeds homeless en jobless maar er zijn wel een aantal balletjes aan het rollen. Ik wil er nog niet te veel over zeggen want op dit moment is nog niets zeker. Ik houd het dus nog even spannend... ;) Wat ik wel weet is dat ik er NIET voor kies om mijn vliegticket om te boeken en binnenkort naar Nederland te gaan! Mijn terugvlucht naar Nederland staat eind juli gepland dus ik heb nog een aantal weken om alles uit deze reis te halen wat erin zit. Want man oh man, ik kan nog zoveel groeien, en ik ben hier nog zo vreselijk gelukkig aan het zijn!!!

Kortom: Naast dat het jammer is dat ik bij m'n gastgezin weg ben, ben ik blij, positief, dankbaar en heb ik vertrouwen! Nieuwe uitdaging: BRING IT ON!

(ps. Hoe vaak heb ik het woord "dankbaar" genoemd in deze tekst?)